Pierwszą część cyklu znajdą Państwo tutaj.
Uczniowie są bardzo dobrymi obserwatorami. Szybko potrafią rozszyfrować prawdziwe uczucia i intencje nauczyciela. Potrafią wyczuć, czy nauczyciel rzeczywiście rozumie to czego sam naucza, czy boi się uczniów. Dlatego tak ważne jest, by nauczyciel był zawsze szczery w kontaktach ze swoimi uczniami. Nauczyciel też ma prawo czegoś nie wiedzieć, może wtedy wspólnie z uczniami poszukać odpowiedzi na nurtujący problem. Taka szczerość scala relacje między stronami, a nawet podnosi rangę nauczyciela, który nie wywyższa się swoją wiedzą, ale potrafi szczerze i otwarcie mówić o tym, czego nie wie. Uczniowie muszą pamiętać, że nauczyciel, podobnie jak oni, uczy się przez całe życie.
Od nauczyciela uczeń „ wymaga” tego, by był on autentyczny w swoim zachowaniu i otwarty na potrzeby i pomysły uczniów. Powinien stawiać jasne wymagania i konsekwentnie je egzekwować od uczniów.
Nauczyciel powinien być także wyrozumiały, pełen empatii, bez uprzedzeń. Ważne jest, by starał się zrozumieć swoich wychowanków, wczuć się w ich role, spojrzeć na dany problem
z wielu perspektyw. Nauczyciel nie może przejść obojętnie obok ucznia, który na pierwszy rzut oka widać, że ma jakieś problemy, coś go martwi. Często dziecko czuje się zażenowane, przestraszone, boi się podejść do nauczyciela i powiedzieć mu o tym, co go trapi. Czasem nauczyciel musi pierwszy wyciągnąć rękę do niego. Nie może przejść obojętnie, kiedy widzi, że coś jest nie tak. Musi pokazać uczniowi, że jest gotowy go wysłuchać, służyć mu radą i pomocą. Czasem zwykła rozmowa, kilka ciepłych słów wsparcia ze strony nauczyciela pozwala podbudować wewnętrznie psychikę ucznia.
Zdecydowanie lepsze efekty nauczania osiągnie nauczyciel, który zamiast bycia surowym i budzącym postrach wśród swoich podopiecznych, będzie partnerem w relacjach zarówno z uczniami, jak i ich rodzicami. Zależność ta powinna w dużej mierze opierać się na wzajemnym szacunku, zaufaniu. Bycie w takiej relacji sprawia, że uczeń nie jest traktowany przedmiotowo, ale czuje się bardziej dowartościowany, znikają bowiem pewne bariery, które zdecydowanie mogły wpływać na proces uczenia się. Takie partnerstwo sprawia, ze uczniowie niejednokrotnie zwierzają się nauczycielowi ze swoich problemów w domu, w szkole, prosząc o wsparcie i zrozumienie.
