Po powrocie do szkół wiele w nich napięć, trudnych sytuacji, które wymagają interwencji nauczycieli. Jak udźwignąć problem w taki sposób, aby nie stracić własnego autorytetu? Proponujemy rozwiązanie.
Procedura utrzymywania autorytetu w sytuacjach trudnych w szkole:
- Nazwij problem . Rozważ, czy to dobry moment, żeby się tą sprawą zająć. Sprawdź, czy w danej sytuacji masz czas dla tej sprawy, czy możesz poświęcić jej uwagę oraz czy dzieci też mają warunki do zajmowania się nią. Odpowiedz sobie na pytanie, czy zajęcie się daną sprawą jest okazją do nauczenia się przez dzieci czegoś ważnego?
Sprawdź uczciwie z samym sobą, czy twoje działanie nie ma charakteru restrykcji, dominacji, użycia władzy, czy rzeczywiście chodzi ci o załatwienie sprawy.
- Opisz sytuację nie oceniając jej. „Widzę, że jesteście zdenerwowani”, „Widzę, że w klasie są porozrzucane papiery i przewrócone krzesła”.
- Wyraź swoje stanowisko, mówiąc o tym, co dla ciebie osobiście ta sytuacja znaczy, jak się w niej czujesz tzn . używając komunikatu JA. „Źle mi się pracuje w bałaganie, chciałbym, żeby się to zmieniło”, „Ta sytuacja przeszkadza mi w prowadzeniu lekcji, źle się z tym czuję”. Dbaj o spójność komunikatów werbalnych i niewerbalnych. Pamiętaj, że nasze ciało nie kłamie. Dzieci szczególnie dobrze czytają komunikaty niewerbalne.
- Sprawdź, czy dobrze zrozumiałeś o co dziecku chodzi . Spójrz na sprawę z perspektywy dziecka, pomyśl dlaczego Twoja sugestia budzi jego opór. Analizując całą sytuację, zwróć uwagę na potrzeby dziecka. Pytaj wprost lub formułuj hipotezy i proś dziecko o weryfikację, np. „Czy dobrze rozumiem, że zdarzyło się coś, o czym nie wiem i stąd teraz mamy kłopot”.
- Zaproponuj dziecku wspólne poszukiwanie satysfakcjonującego was rozwiązania problemu. Chodzi o to, by rozwiązanie satysfakcjonowało obie strony, zaspakajało ważne potrzeby nauczyciela i dziecka. Nie używaj przemocy werbalnej, nie korzystaj z władzy jaką posiadasz. To utrudni komunikację i nie stworzy sytuacji porozumienia. Pytaj: „Co by tu zrobić”, „Jaki masz pomysł na dobre rozwiązanie”. Dopuść możliwość odmowy ze strony dziecka. Nie traktuj odmowy jako czegoś skierowanego przeciwko tobie. Dziecko może mieć ważne powody, by nie przyjąć twojej propozycji rozwiązania sprawy. Może coś ważnego dzieje się z nim, przeżywa jakieś wcześniejsze wydarzenie. Przyzwolenie mu na odmowę nie oznacza utraty twego autorytetu. Staraj się jednak dokładnie zaznaczyć, na co jesteś gotów się zgodzić, gdzie wyznaczasz granice ustępstw.
- Zaproponuj inny moment, w którym możecie razem powrócić do sprawy. Odraczając rozwiązanie sytuacji trudnej, nie tracisz autorytetu. Nie okazujesz wtedy słabości, a jedynie tworzysz sytuację, w której lepiej można całą sprawę rozwiązać.
Powodzenia!
