Coaching to słowo coraz bardziej odrzucane w środowisku oświatowym. Ta forma uczenia w świecie biznesu jest popularna od wielu lat. W znaczących instytucjach, dyrektor w naturalny sposób korzysta ze wsparcia coacha. Dzięki wspólnej pracy nabiera dystansu do różnych spraw, ale też często zmienia swój punkt widzenia na temat współpracy z ludźmi i drogi rozwoju własnej firmy.
Czym jest coaching i dlaczego staje się tak bardzo popularny w różnych oddalonych od siebie środowiskach?
Coaching to proces zachodzący pomiędzy coachem a jego klientem, podczas którego klient nabiera nowych umiejętności, a coach otrzymuje informację od klienta na temat jego satysfakcji z efektów pracy coacha.
Temu procesowi towarzyszy informacja zwrotna, która przekształca się w zjawisko sprzężenia zwrotnego.
Żeby lepiej zrozumieć świat coachingu, można porównać go z nauczaniem, a także uchwycić różnicę pomiędzy coachem a nauczycielem.
W coachingu występują relacje partnerskie pomiędzy coachem a jego klientem. W zaawansowanym stadium tego zjawiska odpowiedzialność za wyniki procesu bierze na siebie klient. Natomiast w procesie uczenia relacje są pochyłe. Nauczyciel jest tym, który „wie”, a uczeń za pomocą nauczyciela powinien się „dowiedzieć”. W tradycyjnym modelu uczenia, uczniowie próbują przerzucić odpowiedzialność za wyniki uczenia na nauczyciela lub rodzica. Natomiast w coachingu za efekty procesu odpowiedzialny jest klient, rola coacha skupia się głównie na wspieraniu. Relacje kształtują się na zasadzie drogi dwukierunkowej. W procesie uczenia mamy do czynienia z drogą jednokierunkową, która przebiega od nauczyciela do ucznia. Osoba ucząca nie potrafi przyjmować informacji zwrotnej od uczącego się. Ma też problem z przekazywaniem informacji zwrotnej uczniowi, a z pewnością z przekazaniem informacji negatywnej. W coachingu poświęcamy wiele uwagi na budowanie wzajemnego poczucia bezpieczeństwa. Do tego właśnie służy narzędzie komunikacji, jakim jest informacja zwrotna.
Rodzi się pytanie – co to jest informacja zwrotna i dlaczego jest taka ważna?
Informacja zwrotna to wyrażenie własnego stanu emocji, w wyniku zachowania drugiej strony, nie oceniamy natomiast zachowania innych, ponieważ ma to negatywny wpływ na budowanie poczucia bezpieczeństwa.
Praca metodą coachingu daje trzykrotnie większą skuteczność w uczeniu i sprawia większą satysfakcję obu stronom tego procesu, a co najważniejsze przebiega przy zachowaniu poczucia bezpieczeństwa klienta i coacha.
Coaching w szkole ma szansę zaistnieć pod hasłem oceniania kształtującego. Jedna i druga metoda wywodzi się z tego samego pnia, oparta jest na tej samej filozofii.
Ocenianie kształtujące zostało rozbudowane o takie elementy, jak cele lekcji, kryteria oceniania, ocena koleżeńska, a także informacja zwrotna. Zastosowanie tych wszystkich elementów pozwoli nauczycielom zbudować nowe, przyjazne relacje. Uczeń znając kryteria oceny jest w stanie zgodnie z nimi przygotowywać się do zajęć, sprawdzianu. Jest spokojny, ponieważ wie, czego od niego oczekuje nauczyciel. Rodzic w oparciu o kryteria łatwiej pomoże dziecku przepracować dany materiał. Ten model gwarantuje, że szkoła staje się naprawdę przyjazna, a uczniowie odnajdują w niej swoje znaczące miejsce. Uczeń zaczyna lubić, a nawet zachwycać się własną szkołą.
Metoda oceniania kształtującego ma szersze zastosowanie. Można z niej korzystać wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia z oceną. Dotyczy to szkoły, rodziny, pracy i środowiska w którym żyjemy. Mam świadomość, że uczenie metodą oceniania kształtującego jest kierunkiem trudnym, bo wymaga zmiany w mentalności nauczyciela, świadomej pracy nad sobą i długiego czekania na prawdziwe efekty. Pytanie zasadnicze nie brzmi, czy jest to dobra metoda i od kiedy próbujemy ją wprowadzać, ale czy powinniśmy zacząć już od jutra.
Odpowiedź jest jedna: teraz, ani chwili dłużej. Pogłębioną wiedzę znajdziecie Państwo w książce Szkoła naprawdę przyjazna w duchu Oceniania Kształtującego. W następnym artykule skupię się na jednym z ważniejszych elementów oceniania kształtującego, jakim są kryteria oceniania.
