Dawno, dawno temu, za górami, za lasami… Stop! Nie tak dawno, bo na samym początku roku szkolnego i nie za górami, a w Gimnazjum Dwujęzycznym nr 42 na Twardej w Warszawie zaczyna się historia naszego projektu.
We wrześniu, na lekcji języka polskiego z panią Renatą Mizeracką usłyszeliśmy o jej pomyśle na wspólne działanie. Był to początek roku, a my dopiero się poznaliśmy, niemniej pomysł polonistki wydał nam się ciekawy. Okazało się, że my, czyli klasa 1a, mamy w tym roku zaprosić do współpracy ze szkołą … naszych dziadków i babcie! Od razu się zgodziliśmy, ponieważ uznaliśmy, że to bardzo dobry sposób, by nie tylko poznać bliżej naszych seniorów, ale także dowiedzieć się czegoś ciekawego o czasach, gdy dorastali, chodzili do szkoły, zakochiwali się. Na co dzień nie mamy możliwości tak częstego przebywania z dziadkami, jak byśmy chcieli, stąd projekt „Pomost”, który wymyśliła pani Renata, wydał nam się doskonałą okazją, by lepiej poznać i zrozumieć pokolenie, które dorastało w czasach, gdy nikomu jeszcze nie śniło się o komputerach i Internecie.
Projekt rozpoczęła lekcja języka polskiego poprowadzona przez babcię jednej z uczennic klasy trzeciej, panią Marię. Kolejne spotkanie przeprowadziła była nauczycielka geografii i babcia uczennicy z naszej klasy – pani Kazimiera. Na zajęciach, oprócz utrwalenia podstawowych pojęć, dowiedzieliśmy się, jak wyglądało nauczanie w dawnych czasach i czym różniło się od tego, które znamy ze współczesnej szkoły. Podobnych lekcji odbyło się wiele – gościliśmy babcie i dziadków, którzy przekazywali nam wiedzę m.in. z dziedzin historii czy matematyki. Ostatnie spotkanie odbyliśmy z panią Elżbietą, która jest poetką. Po tej lekcji nasi seniorzy otrzymali od babci Julii tomiki poezji ze specjalną dedykacją od autorki.
W listopadzie na lekcji języka polskiego uczyliśmy się szydełkować i robić na drutach. W końcu tak właśnie spędzano dawniej czas w długie, jesienne wieczory. Okazało się, że umiemy poradzić sobie z prostymi ściegami i że nie jest to takie trudne, jak początkowo myśleliśmy, o czym przekonali się nawet chłopcy z naszej klasy.
Co jeszcze zadziało się w ramach projektu? Otóż pani Renata zaproponowała nam zrobienie sobie zdjęcia, selfie z babcią lub dziadkiem. Z tych właśnie zdjęć powstała naprawdę niezwykła wystawa, którą z dumą pokazaliśmy w styczniu w CH Arkadia, a także m.in. w Czytelni Naukowej Biblioteki Publicznej w Warszawie na Targówku. Na zdjęciach jesteśmy my i nasi kochani seniorzy. Obok zdjęć zamieściliśmy krótką informację o tym, dlaczego babcia i dziadek są dla nas tak ważni.
Ale to nie koniec naszych działań. Przeprowadziliśmy naprawdę ciekawe wywiady z przedszkolakami, by dowiedzieć się, za co kochają babcię i dziadka, a także w co się z nimi bawią. Wysłuchaliśmy również prezentacji przygotowanych przez naszych kolegów i koleżanek na temat starości jako motywu w malarstwie, literaturze i filmie. Wielu z nas wzięło udział w konkursie literackim „Dzieciństwo trzech pokoleń”, do którego zaprosiliśmy inne warszawskie gimnazja.
Ale nasz projekt to także spotkania z ludźmi, którzy na co dzień zajmują się tematyką związaną z osobami starszymi, pracują z nimi lub im pomagają. 12 kwietnia gościliśmy w naszym gimnazjum panią Prezes Fundacji Porozumienie Bez Barier – Jolantę Kwaśniewską. Spotkanie dotyczyło kampanii społecznej „Oswoić starość”, który realizuje fundacji byłej Pierwszej Damy .
Na spotkanie zaprosiliśmy także panią Martę Parzych – głównego specjalistę Zespołu Realizacji Polityki Senioralnej oraz panią Joannę Mielczarek – dyrektora stowarzyszenia „Mali bracia Ubogich”. Obie panie opowiedziały nam o sytuacji ludzi starszych w Warszawie, o organizacjach, które pomagają seniorom oraz zachęciły do wolontariatu. Dowiedzieliśmy się, że 1 października obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Osób Starszych. W przyszłym roku i my włączymy się w jego organizację.
Zależało nam, aby projekt, nad którym pracowaliśmy w tym roku, spotkał się z akceptacją Młodzieżowej Rady Miasta Stołecznego Warszawy. Byliśmy na obradach MRM i poprosiliśmy radnych o objęcia naszych działań honorowym patronatem. Tak się też stało.
Babcie i dziadkowie chętnie słuchają muzyki, stąd niewątpliwie wielkim przeżyciem dla naszych seniorów był koncert muzyki z czasów ich młodości, który zorganizowaliśmy na koniec roku. Przyniósł on wiele wzruszeń…
O czym jeszcze musimy wspomnieć? O wizycie niezwykłej DJ Wiki! Pani Wirginia Szmyt to pedagog, działaczka społeczna zaangażowana w sprawy seniorów, ale przede wszystkim niezwykła babcia i … najstarszy DJ w Polsce!
Podczas spotkania mieliśmy przyjemność dowiedzieć się, jaką muzykę kocha nasz gość, dla kogo gra, skąd pomysł na takie spędzanie wolnego czasu. Pani Wirginia opowiedziała nam także o swoich wnukach oraz dała wiele mądrych rad dotyczących starości. Wyszliśmy zafascynowani DJ Wiką. To osoba, która nie tylko łamie stereotypy dotyczące seniorów, ale jest po prostu uroczą, starszą panią!
Zwieńczeniem naszych całorocznych działań projektowych była uroczysta gala podsumowująca „Pomost”. Było uroczyście, ale i rodzinnie.
Projekt „Pomost” , nad którym pracowaliśmy od września, był dla nas, uczniów klas humanistycznych, doskonałą okazją do poznania osób starszych, dał nam solidną porcję wiedzy, ale także w widoczny sposób zbliżył do siebie dwa światy – świąt wnucząt i ten odległy nam czasowo – dziadków, świat młodszych i starszych. Dzięki projektowi lepiej rozumiemy seniorów, ale także znaleźliśmy z nimi wspólny język, zrozumieliśmy, że babcia i dziadek to prawdziwy skarb, żywa historia – ciekawsza niż ta z podręcznika dla gimnazjalisty.
Zuzanna Nowicka, Ewa Przybył i Aleksandra Walczak
