W dobrej placówce także nauczyciel będzie liderem – liderem wokół którego zbierze się grupa pasjonatów z inicjatywą, wspólnie rozwijających i realizujących jakiś pomysł. Ta grupa ludzi nie będzie czekała na pochwały i nagrody. Będzie natomiast realizowała swoje pomysły z myślą o potrzebach uczniów. Uruchomiona motywacja wewnętrzna uskrzydla, daje siłę i chęć do działania. Nagrodą staje się sukces odniesiony przez uczniów czy też ich postawa wobec proponowanych przez nauczyciela zadań oraz samozadowolenie z realizacji projektu. W takim podejściu nauczyciel także zdobywa nowe umiejętności, niekoniecznie kojarzące się ze szkołą, np. prowadzi blog, który jest podsumowaniem podejmowanych działań z dziećmi, zakłada stronę internetową albo konto na Facebooku. Wcześniej nie musiał mieć do czynienia z takimi aktywnościami, natomiast realizowany projekt wyzwolił w nim energię do działania i mimo innych obowiązków znalazł czas i na takie prace.
Dyrektor – lider z pasją pozwala członkom rady pedagogicznej być kreatywnymi twórcami, oddaje im możliwość tworzenia lub współtworzenia. Nie stawia siebie i swoich pomysłów ponad pomysły innych, nie forsuje na siłę swojego zdania, słucha ludzi i reaguje na ich sugestie. Potrafi być plastyczny, co nie znaczy uległy, uznawać kompromis i wspólne wypracowanie planu działania.
Zasadą działania dyrektora może stać się myśl – „Pomóż ludziom w pełni wykorzystywać ich własny potencjał. Przyłapuj ich na tym, że robią coś dobrze.”
Zatem intencją działania dyrektora nie będzie szukanie błędów, niedociągnięć i wytykanie ludziom, że czegoś nie zrobili, że zrobili coś inaczej, niż sobie to wyobrażał. Intencją przełożonego stanie się wspieranie, pomaganie, docenianie wszelkich inicjatyw, docenianie wysiłku i zaangażowania i przede wszystkim tworzenie klimatu, który będzie wyzwalał w pracownikach chęć do działania.
Jeśli pojawia się problem dyrektor powinien wspierać i pomagać w jego rozwiązaniu. Może wskazywać, co zostało już zrobione, co jest zrobione dobrze, a co należy poprawić, udoskonalić. Konieczna jest zatem rozmowa o konkretach na potrzeby rozwiązania problemu, zażegnania konfliktu, a nie szukanie winnych zaistniałej sytuacji. To ważne dla nauczycieli, aby odczuwać wsparcie dyrektora w trudnych chwilach.
Zatem kolejnym elementem budującym właściwy klimat szkoły jest umiejętne upominanie pracowników przez dyrektora. Nie powinien on informować o zaistniałym problemie czy drażliwej sprawie dotyczącej pojedynczej osoby na forum, np. podczas obrad rady pedagogicznej. Powinien natomiast rozmawiać na osobności, albo wyjaśniać problem w grupie osób związanych z daną sytuacją. Podczas takiej rozmowy dyrektor powinien mówić o problemie i o swoich uczuciach związanych z tą sytuacją. Dobrze, aby pozwolił, aby zapadła ciszą, czyli czas na refleksję i zebranie myśli przez pracownika i przygotowanie odpowiedzi oraz ustosunkowanie się do zarzutów. Po rozwiązaniu problemu najlepiej nie wracać więcej do tematu, nie przypominać, że takie zdarzenie miało miejsce.
Na atmosferę panującą w szkole budującą zaufanie, wzajemny szacunek będzie wpływać zatem właściwa komunikacja z innymi nauczycielami i dyrektorem. Ten, który ma czas dla nauczyciela, prowadzi z nim dialog, potrafi go wysłuchać, zanim podejmie decyzję czy wyda opinię odniesie sukces w relacjach z podwładnymi, sprawi, że pracownicy nie będą obawiali się przychodzić do niego z problemami, nawet osobistymi. Może się zdarzyć, że dyrektor będzie mógł udzielić pomocy w załatwieniu ważnej dla pracownika sprawy prywatnej.
Taki dyrektor uznaje, że nie zawsze musi mieć rację, jest otwarty na sugestie i pomysły innych. Jego postawa pozbawia lęku nauczycieli przed rozmową z nim i umożliwia spokojne przedstawianie problemu czy uzasadnienie swoich racji. Wpływa to pozytywnie na wspólne szukanie rozwiązania problemu, bez konieczności narzucania swoich rozwiązań czy swojego zdania. Nauczyciel, który jest partnerem w rozmowie ma poczucie własnej wartości i czuje zaufanie do swojej osoby.
Stosowanie komunikatów „ja” pozwala na uniknięcie wypowiedzi oceniających i przenoszą ciężar rozmowy na odczucia dotyczące zasiniałej sytuacji oraz odnoszą się do problemu, który się pojawił. Jeśli dyrektor stosuje także takie techniki komunikacji jak dopytywanie, podsumowanie czy parafrazowanie to uzyskuje potwierdzenie czy jest dobrze zrozumiany i czy dobrze rozumie swojego rozmówcę. Usprawnia to komunikację i eliminuje niepotrzebne nieporozumienia, np. wynikające z niezrozumienia użytego słownictwa. Dyrektor, któremu zależy na poprawnej komunikacji z podwładnymi będzie unikał wywierania presji na rozmówcach, krytykowania czy szydzenia z nich. Będzie dążył do kompromisu, który nie uczyni z nikogo przegranego.
Sprzyjający pracy klimat szkoły, właściwa komunikacja między wszystkimi członkami społeczności szkolnej to ogromna część sukcesu dyrektora i doskonała baza, aby w odpowiedni, planowy sposób motywować pracowników.
Renata Mreńca – uczestniczka Kursu Kwalifikacyjnego Zarządzanie Oświatą organizowanego przez Instytut KształcW dobrej placówce także nauczyciel będzie liderem – liderem wokół którego zbierze się grupa pasjonatów z inicjatywą, wspólnie rozwijających i realizujących jakiś pomysł. Ta grupa ludzi nie będzie czekała na pochwały i nagrody. Będzie natomiast realizowała swoje pomysły z myślą o potrzebach uczniów. Uruchomiona motywacja wewnętrzna uskrzydla, daje siłę i chęć do działania. Nagrodą staje się sukces odniesiony przez uczniów czy też ich postawa wobec proponowanych przez nauczyciela zadań oraz samozadowolenie z realizacji projektu. W takim podejściu nauczyciel także zdobywa nowe umiejętności, niekoniecznie kojarzące się ze szkołą, np. prowadzi blog, który jest podsumowaniem podejmowanych działań z dziećmi, zakłada stronę internetową albo konto na Facebooku. Wcześniej nie musiał mieć do czynienia z takimi aktywnościami, natomiast realizowany projekt wyzwolił w nim energię do działania i mimo innych obowiązków znalazł czas i na takie prace.
Dyrektor – lider z pasją pozwala członkom rady pedagogicznej być kreatywnymi twórcami, oddaje im możliwość tworzenia lub współtworzenia. Nie stawia siebie i swoich pomysłów ponad pomysły innych, nie forsuje na siłę swojego zdania, słucha ludzi i reaguje na ich sugestie. Potrafi być plastyczny, co nie znaczy uległy, uznawać kompromis i wspólne wypracowanie planu działania.
Zasadą działania dyrektora może stać się myśl – „Pomóż ludziom w pełni wykorzystywać ich własny potencjał. Przyłapuj ich na tym, że robią coś dobrze.”
Zatem intencją działania dyrektora nie będzie szukanie błędów, niedociągnięć i wytykanie ludziom, że czegoś nie zrobili, że zrobili coś inaczej, niż sobie to wyobrażał. Intencją przełożonego stanie się wspieranie, pomaganie, docenianie wszelkich inicjatyw, docenianie wysiłku i zaangażowania i przede wszystkim tworzenie klimatu, który będzie wyzwalał w pracownikach chęć do działania.
Jeśli pojawia się problem dyrektor powinien wspierać i pomagać w jego rozwiązaniu. Może wskazywać, co zostało już zrobione, co jest zrobione dobrze, a co należy poprawić, udoskonalić. Konieczna jest zatem rozmowa o konkretach na potrzeby rozwiązania problemu, zażegnania konfliktu, a nie szukanie winnych zaistniałej sytuacji. To ważne dla nauczycieli, aby odczuwać wsparcie dyrektora w trudnych chwilach.
Zatem kolejnym elementem budującym właściwy klimat szkoły jest umiejętne upominanie pracowników przez dyrektora. Nie powinien on informować o zaistniałym problemie czy drażliwej sprawie dotyczącej pojedynczej osoby na forum, np. podczas obrad rady pedagogicznej. Powinien natomiast rozmawiać na osobności, albo wyjaśniać problem w grupie osób związanych z daną sytuacją. Podczas takiej rozmowy dyrektor powinien mówić o problemie i o swoich uczuciach związanych z tą sytuacją. Dobrze, aby pozwolił, aby zapadła ciszą, czyli czas na refleksję i zebranie myśli przez pracownika i przygotowanie odpowiedzi oraz ustosunkowanie się do zarzutów. Po rozwiązaniu problemu najlepiej nie wracać więcej do tematu, nie przypominać, że takie zdarzenie miało miejsce.
Na atmosferę panującą w szkole budującą zaufanie, wzajemny szacunek będzie wpływać zatem właściwa komunikacja z innymi nauczycielami i dyrektorem. Ten, który ma czas dla nauczyciela, prowadzi z nim dialog, potrafi go wysłuchać, zanim podejmie decyzję czy wyda opinię odniesie sukces w relacjach z podwładnymi, sprawi, że pracownicy nie będą obawiali się przychodzić do niego z problemami, nawet osobistymi. Może się zdarzyć, że dyrektor będzie mógł udzielić pomocy w załatwieniu ważnej dla pracownika sprawy prywatnej.
Taki dyrektor uznaje, że nie zawsze musi mieć rację, jest otwarty na sugestie i pomysły innych. Jego postawa pozbawia lęku nauczycieli przed rozmową z nim i umożliwia spokojne przedstawianie problemu czy uzasadnienie swoich racji. Wpływa to pozytywnie na wspólne szukanie rozwiązania problemu, bez konieczności narzucania swoich rozwiązań czy swojego zdania. Nauczyciel, który jest partnerem w rozmowie ma poczucie własnej wartości i czuje zaufanie do swojej osoby.
Stosowanie komunikatów „ja” pozwala na uniknięcie wypowiedzi oceniających i przenoszą ciężar rozmowy na odczucia dotyczące zasiniałej sytuacji oraz odnoszą się do problemu, który się pojawił. Jeśli dyrektor stosuje także takie techniki komunikacji jak dopytywanie, podsumowanie czy parafrazowanie to uzyskuje potwierdzenie czy jest dobrze zrozumiany i czy dobrze rozumie swojego rozmówcę. Usprawnia to komunikację i eliminuje niepotrzebne nieporozumienia, np. wynikające z niezrozumienia użytego słownictwa. Dyrektor, któremu zależy na poprawnej komunikacji z podwładnymi będzie unikał wywierania presji na rozmówcach, krytykowania czy szydzenia z nich. Będzie dążył do kompromisu, który nie uczyni z nikogo przegranego.
Sprzyjający pracy klimat szkoły, właściwa komunikacja między wszystkimi członkami społeczności szkolnej to ogromna część sukcesu dyrektora i doskonała baza, aby w odpowiedni, planowy sposób motywować pracowników.
Renata Mreńca – uczestniczka Kursu Kwalifikacyjnego Zarządzanie Oświatą organizowanego przez Instytut Kształcenia EKO-TUR
