Obowiązkowa dokumentacja ucznia, któremu jest udzielana pomoc psychologiczno-pedagogiczna w szkole
Każdy by chciał być piękny, mądry, zdrowy i bogaty. A pewnie niejednemu nauczycielowi marzy się uczeń, który nie sprawia żadnych problemów wychowawczych ani dydaktycznych. Jednak rzeczywistość jest odmienna. Przeciętnych „Kowalskich” jest niewielu, cała reszta dzieci i młodzieży wymaga naszego wsparcia. Każdy uczeń któremu jest udzielana pomoc psychologiczno-pedagogiczna ma zakładaną w szkole teczkę. Jest ona obowiązkowym dokumentem pedagoga szkolnego. Gromadzimy w niej wszystkie dokumenty związane z udzielanym uczniowi w szkole wsparciem. Są to zarówno opinie oraz orzeczenia, które wpływają do szkoły, notatki z prowadzonych rozmów, dowody na udzielane wsparcie o charakterze socjalnym, jak i programy opracowane przez utworzone zespoły.
Do szkoły trafiają trzy grupy uczniów. Pierwsza z nich to dzieci, u których potrzebę pomocy identyfikujemy sami podczas bieżącej pracy. Zgodnie z przepisami, ale również ze zdrowym rozsądkiem, naszym obowiązkiem jest udzielić takiemu dziecku pomocy w doraźnej pracy, odpowiadając na jego potrzeby. Jeżeli uznamy, że jest ona niewystarczająca, nauczyciel bądź specjalista, informuje o swoich spostrzeżeniach wychowawcę klasy. Ten z kolei, w porozumieniu z innymi członkami Rady Pedagogicznej, dobiera odpowiednie formy wsparcia spośród następujących:
– rozwijających uzdolnienia,
– dydaktyczno-wyrównawczych,
– zajęć specjalistycznych,
– zajęć korekcyjno-kompensacyjnych,
– logopedycznych,
– socjoterapeutycznych,
-o charakterze terapeutycznym.
Określa ich wymiar i termin realizacji oraz w formie pisemnej przedstawia powyższe postanowienia rodzicom ucznia. Jako potwierdzenie przyjmuje od rodzica podpis na duplikacie pisma i umieszcza w teczce pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Podobna procedura obowiązuje drugą grupę uczniów dzieci. Wśród nich te, które:
- posiadają opinie psychologiczno-pedagogiczne,
- orzeczenia o niepełnosprawności (wśród nich znajdują się uczniowie przewlekle chorzy)
- orzeczenia o potrzebie nauczania indywidualnego.
Zupełnie inna procedura obowiązuje uczniów z trzeciej grupy, do której zaliczamy dzieci i młodzież z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego.
Wśród nich rozporządzenie wymienia uczniów:
- niedosłyszących i niesłyszących
- niedowidzących i niewidzących
- z problemami z poruszaniem się, w tym z afazją
- z niepełnosprawnością umysłową
- z niepełnosprawnościami sprzężonymi
- zagrożonych niedostosowaniem społecznym
- niedostosowanych społecznie
Dla wyżej wymienionego ucznia, po wpłynięciu orzeczenia do szkoły, dyrektor w drodze ustnej tworzy zespół. Jego koordynatorem zostaje wychowawca, a w skład wchodzą wszyscy nauczyciele oraz specjaliści pracujący z dzieckiem.
Zespół dokonuje rozpoznania potrzeb na podstawie:
- analizy orzeczenia oraz innych dokumentów dostarczonych przez rodziców, jak również pozostających w posiadaniu szkoły (między innymi: dziennika lekcyjnego, arkusza ocen, zeszytu uwag itp.);
- informacji pozyskanych od rodziców ucznia;
- analizy treści (zeszytów przedmiotowych, wizerunku ucznia itp.);
- obserwacji poczynionych przez nauczycieli podczas bieżącej pracy, która określa:
– pozycję w grupie rówieśniczej oraz pełnioną w niej rolę;
– umiejętność radzenia sobie z trudnymi emocjami;
– stopień motywacji do pracy;
– zainteresowania;
– umiejętności interpersonalne oraz radzenia sobie w sytuacjach trudnych oraz konfliktowych;
– poziomu radzenia sobie z posiadanymi dysfunkcjami.
Na podstawie zebranych informacji zespół tworzy Indywidualny Program Edukacyjno Terapeutyczny.
Ponadto, każdy uczeń, który posiada opinię o dostosowaniu wymagań oraz orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego o podobnym wskazaniu, musi posiadać w swojej dokumentacji odpowiednie zalecenie, które określa konkretne warunki nauczania. Definiują one dostosowanie metod, form oraz wymagań indywidualnie, podczas każdego nauczanego przedmiotu. Należy jednocześnie pamiętać, o realizacji podstawy programowej, która obowiązuje wszystkich powyżej wymienionych uczniów.
Podstawa prawna:
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 30 kwietnia 2013 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz.U. z 2013 r. poz. 532),
Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 228 poz. 1490 ze zm.).
