Poczucie bezpieczeństwa odgrywa fundamentalną rolę w życiu człowieka. Determinuje jego myśli i dążenia. Jest jednym z głównych czynników umożliwiającym jego prawidłowy rozwój. Brak bezpieczeństwa to poczucie zagrożenia. Pojęcie bezpieczeństwa przez wieki ewoluowało, a przez ostatnie stulecie szybko zmieniało znaczenie. Społeczeństwo dyskutuje, czym jest bezpieczeństwo militarne, energetyczne, terytorialne czy bezpieczeństwo w cyberprzestrzeni. Od pewnego czasu zastanawia mnie, jakie są potrzeby społeczne w zakresie bezpieczeństwa, skoro świat tak szybko się zmienia, a technologia informacyjna wyprzedza epokę? W obliczu jakich wyzwań stawiana jest polska szkoła? Ta wieloaspektowość problematyki bezpieczeństwa podejmowana jest bardzo często w dyskusjach rodziców, nauczycieli, ekspertów oświaty oraz polityków. Z badań Instytutu Badań Edukacyjnych wynika, że to właśnie bezpieczeństwo uczniów w szkole jest wartością stawianą na pierwszym miejscu przez większość rodziców.
Bezpieczeństwo to nie tylko zapewnienie młodym ludziom właściwych i higienicznych warunków do nauki i zabawy, ale również przyjazny klimat, przeciwdziałanie przemocy i uzależnieniom czy promocję zdrowia i aktywnego wypoczynku. Bezpieczna szkoła to miejsce wolne od agresji i przemocy. Panuje w niej klimat sprzyjający uczeniu się, gdzie promuje się równe szanse edukacyjne[1]. To właśnie wzmacnianie poczucia bezpieczeństwa uczniów w szkołach i placówkach jest jednym z priorytetów polityki edukacyjnej państwa.
W latach 2015-2018 prowadzony był program Rady Ministrów „Bezpieczna +”. Program był komplementarnym działaniem w stosunku do realizowanego już rządowego programu na lata 2014–2016 „Bezpieczna i Przyjazna Szkoła”, Bezpieczna+” przewidywała działania dotyczące m.in.: podniesienia poziomu kompetencji pracowników szkoły, uczniów i ich rodziców w zakresie bezpiecznego korzystania z cyberprzestrzeni oraz reagowania na zagrożenia, które w niej występują. Celem programu było także podniesienie jakości procedur postępowania w sytuacjach kryzysowych poprzez przegląd stanu bezpieczeństwa szkół, opracowanie i wdrożenie rekomendowanych rozwiązań oraz upowszechnianie wśród wszystkich pracowników szkoły umiejętności rozpoznawania sytuacji zagrożenia[2]. Warto zauważyć, że uczestnikami budowania bezpieczeństwa w szkole i jej otoczenia są nauczyciele, rodzice i uczniowie. Jednak to dyrektor pełni jedną z kluczowych ról i ma szereg zadań do zrealizowania. Bezpieczny uczeń w szkole to bezpieczny nauczyciel. Zatem co powinien robić dyrektor, by dbać o tak szeroko rozumiane bezpieczeństwo w szkole? Zastanawiające jest, czy osiągniecie pełnego bezpieczeństwa w szkole w ogóle jest możliwe? Czy dyrektor jest w stanie wyeliminować wszystkie zagrożenia w budynku i otoczeniu szkolnym? O tym w następnym tygodniu…
[1] Emilia Wojdyła „ Bezpieczeństwo dzieci i młodzieży w przepisach prawa- najważniejsze regulacje”, Warszawa art. 1/2013 [2] Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 23 czerwca 2015 r. w sprawie realizacji Rządowego programu wspomagania w latach 2015–2018 organów prowadzących szkoły w zapewnieniu bezpiecznych warunków nauki, wychowania i opieki w szkołach – Bezpieczna+
