Rozwój to znak dzisiejszych czasów. Dotyczy on również polskiej oświaty. Na przełomie ostatnich lat wprowadzono wiele nowych rozwiązań, mających duże znaczenie w historii edukacji naszego kraju. Warto przedstawić kilka z nich: powstanie gimnazjów, wprowadzenie egzaminów zewnętrznych na zakończenie trzech etapów nauki, wdrażanie nowej podstawy programowej, obowiązek edukacji przedszkolnej dla pięciolatków, możliwość rozpoczęcia edukacji szkolnej w wieku sześciu lat, wprowadzenie obowiązku nauki języka angielskiego w przedszkolu, wprowadzenie projektów edukacyjnych w szkole, powrót do ośmioletnich szkół podstawowych – likwidacja gimnazjów, organizacja pomocy psychologiczno-pedagogicznej, zmiany dotyczące ścieżki awansu zawodowego i inne. Zwróćmy również uwagę na tempo rozwoju technologii. Szkoły i przedszkola zmierzają ku cyfryzacji. Odpowiednio dobrane i wprowadzane technologie cyfrowe mogą zwiększyć efektywność procesów edukacyjnych, wyzwalać kreatywność, wspomagać osiągnięcie lepszych wyników, wyrównywać szanse rozwojowe uczniów ze specjalnymi potrzebami itp. Rozwijanie kompetencji cyfrowych to jeden z podstawowych kierunków polityki oświatowej. Te wszystkie zmiany wywołują nieustanną potrzebę uzupełniania wiedzy, dokształcania i podnoszenia kwalifikacji nauczycieli. Placówki oświatowe to organizacje realizujące proces dydaktyczno-wychowawczy, przekazujące wartości i wiedzę. Dlatego potrzebują nauczycieli nowoczesnych, nowatorskich, twórczych, którzy odpowiednio przygotowani będą radzić sobie ze zmiennością, jaką niesie za sobą rzeczywistość XXI wieku. A dzięki samodoskonaleniu w kompetentny sposób będą mogli wspierać w rozwoju swoich uczniów.
W placówkach oświatowych za stworzenie warunków umożliwiających jednostkom uzupełnianie wykształcenia i tak wszechstronnego rozwoju odpowiada dyrektor. Na dyrektorze w ramach sprawowanego nadzoru pedagogicznego oprócz planowania, organizowania działań i kontroli spoczywa również zadanie pobudzania i motywowania ludzi do aktywności. Jednym z najważniejszych priorytetów dyrektora powinno być stymulowanie samodoskonalenia nauczycieli, podnoszenie poziomu nauczania, dążenie do polepszenia relacji międzyludzkich, kształtowanie współpracy między pracownikami i współdziałania, a w tego efekcie osiąganie postawionych celów. Świadomy dyrektor powinien inspirować innych do działania, wyzwalać ich potencjał, aktywnie wspomagać i motywować do poszukiwania innowacyjnych rozwiązań. Jak również tworzyć atmosferę sprzyjającą procesowi rozwoju zawodowego nauczycieli poprzez organizację atrakcyjnych form uczenia się.
Jolanta Bieguszewska – uczestniczka kursu kwalifikacyjnego
