Książka, choć nie jest pozycją naukową, posiada olbrzymią wartość merytoryczną dzięki bogactwie obserwacji, dotyczących funkcjonowania dziecka w procesie zmian rozwojowych. To nie jest opowieść tylko o autyzmie. To książka o relacjach terapeuta – pacjent – jego rodzina. O trudnościach, ale i drobnych radościach, o głębokim człowieczeństwie. Dlaczego dziennik terapii Janeczka w ogóle powstał? Otóż bynajmniej nie w celach literackich ani też z myślą o przyszłej publikacji. Po prostu autorka wiedziała, że czekają ją w tym „beznadziejnym przypadku” liczne niepowodzenia. Wiedziała – już po pierwszej wizycie u Janeczka – że coś między nimi wystąpiło, że Janek stał się dla niej kimś uczuciowo ważnym, że jego niepowodzenia i cierpienia jego rodziców, będą jej cierpieniami, że będzie narażona na poczucie winy i liczne załamania poczucia własnej kompetencji. Uznała, że terapeuta nie może być pozostawiony z takimi przeżyciami sam. Musi mieć stałe oparcie w zespole terapeutycznym, bądź w osobie innego terapeuty, ale i we własnych notatkach. Niezbędne jest, by terapeuta był świadomy istoty własnych przeżyć w toku terapii, i by uczył się patrzeć na pacjenta i Jego rodziców, nie oceniając ich. Temu właśnie celowi służy dziennik terapeuty – pisane na gorąco notatki o terapii dziecka autystycznego, obejmujące fakty kliniczne dotyczące zachowania dziecka, ale zarazem uwagi o subiektywnym ich odbiorze przez terapeutę. Autentyczność dziennika sprawia, że czytelnik może zdobyć się na odwagę konfrontacji własnych przeżyć pierwszego kontaktu z dzieckiem zaburzonym z doświadczeniami autorki książki. Książka tym bardziej cenna dla szerokiego kręgu odbiorców, że to wydanie zostało wzbogacone aktualnymi informacjami i wskazówkami dla rodziców dzieci autystycznych.
Tytuł publikacji
Dziecko autystyczne. Dziennik terapeuty
Autor publikacji
Magdalena Grodzka
Wydawnictwo, rok
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010
