Szkoła to miejsce, w którym prócz dyrektora, uczniów i nauczycieli – współdecydującymi są jeszcze rodzice, którzy odgrywają niemałą rolę w życiu szkoły. Wraz z wieloma przywilejami, jakimi rodzice zostali uhonorowani oraz możliwościami wypowiadania się choćby na temat organizacji pracy szkoły – wzrosły ich oczekiwania wobec placówek, do których uczęszczają ich dzieci.
Zatem jakie są oczekiwania rodziców wobec szkoły?
- indywidualne podejście do ucznia,
- dokładne informacje o działaniach szkoły,
- rozwijanie uzdolnień i zainteresowań dziecka,
- pomoc w przezwyciężaniu trudności, akceptacji,
- życzliwa atmosfera,
- wykwalifikowana kadra,
- wyposażenie dziecka w wiedzę i umiejętności,
- zapewnienie poczucia bezpieczeństwa,
- sprzyjanie rozwojowi osobowości,
- pozytywne oddziaływania wychowawcze,
- sprawiedliwe traktowanie dziecka,
- udzielanie pomocy w trudnych sytuacjach,
- zauważanie indywidualizmu dziecka i podejmowanie odpowiednich w tym kierunku działań.
Rodzaje uczestnictwa Rodzica w życiu szkoły:
– czynne (pozytywne, negatywne);
– bierne (stojący z boku, nie udzielający się zbytnio, mało aktywny, by nie powiedzieć w ogóle);
– doraźne (rzadko pomaga, tylko wtedy, kiedy już trzeba);
– cykliczne( wybrane coroczne uroczystości i akcje);
Różne typy rodziców:
– aktywny i ambitny, kreatywny z pomysłami;
– zawsze zgadzający się na każdą formę aktywności i przytakujący;( cichy, nieśmiały);
– rodzic zawsze niezadowolony;
– rodzic – buntownik,
– agresywny ;
– roszczeniowy;
Skąd biorą się takie zachowania ?
Co kieruje Tymi Osobami (Rodzicami)?
Z jakiego powodu tak postępują?
Przyczyny są różne:
– chęć wykazania się lub niespełnione ambicje;
– poczucie wyższości;
– strach;
– niewiedza;
– brak umiejętności komunikacji;
– nieudolność;
Aby współpraca ze środowiskiem szkolnym i rodzinnym (domowym) dziecka przebiegała pomyślnie, dobrze byłoby, gdyby każdy dobry nauczyciel najpierw był:
- obserwatorem;
- słuchaczem;
- optymistą;
- służył radą i niejednokrotnie pomocą;
- dobrym strategiem, wyczuwającym sytuację i umiejącym tak pokierować rozmową, czy planem działania, aby uzyskać zamierzony cel;
następnie oczekiwał od rodzica:
- szczerej rozmowy o dziecku;
- pomocy w przygotowaniu uroczystości szkolnych i klasowych;
- sprecyzowania oczekiwań wobec nauczyciela i szkoły;
- efektywnej współpracy przy rozwiązywaniu problemów;
- aby przy dzieciach nie komentował negatywnych opinii na temat szkoły i nauczycieli;
- systematycznego kontaktu z nauczycielem i szkołą;
- stosowania ustalonych oddziaływań (ujednolicenia oddziaływań wychowawczych).
Okazywanie Wzajemnego szacunku może tylko wzmocnić poczucie bezpieczeństwa i normalności w relacjach dziecko-szkoła, dziecko-dom, jako, że obydwa te środowiska są najważniejszymi przestrzeniami w kilku pierwszych latach nauki i obydwa te środowiska powinny „mówić tym samym językiem”, ponieważ w przeciwnym razie – mały człowiek nie doświadczy dysonansu poznawczego – zatrze mu się granica między dobrem a złem i trudno będzie mu dokonywać właściwych decyzji.
Iwona Walach
