W ustawie nowelizującej z dnia 30 maja 2014 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 811) w art. 22a znajdujemy odpowiedź na pytanie dotyczące dopuszczenia do użytku szkolnego programu nauczania. W ust. 1 czytamy o tym, że nauczyciel lub zespół nauczycieli przedstawia dyrektorowi program nauczania do danych zajęć edukacyjnych z zakresu kształcenia ogólnego na dany etap edukacyjny. W ust. 4 czytamy o tym, że program nauczania może wykraczać poza zakres treści nauczania ustalone dla danego etapu edukacyjnego w podstawie programowej kształcenia ogólnego. W ust. 5 czytamy, że program nauczania musi spełniać warunek dostosowania do potrzeb i możliwości uczniów, dla których jest przeznaczony. W ust. 6 jest napisane, że dyrektor szkoły dopuszcza do użytku szkolnego program nauczania po zasięgnięciu opinii Rady pedagogicznej. Natomiast w ust. 7 zapisano, że dyrektor jest odpowiedzialny za to, aby w zestawie programów nauczania dla danego etapu edukacyjnego była uwzględniona cała podstawa programowa kształcenia ogólnego dla danego etapu edukacyjnego. Zgodnie z art. 22aa to nauczyciel decyduje, czy będzie realizował program nauczania z podręcznikiem lub bez podręcznika.
Z powyższego wynika, że nauczyciel może przedstawić dyrektorowi program nauczania opracowany przez innego autora lub autorski program nauczania, który powinien być dostosowany do potrzeb i możliwości uczniów. Dyrektor dopuszcza program do użytku szkolnego po zasięgnięciu opinii rady pedagogicznej, np. w formie uchwały. Dopuszczenie natomiast to decyzja. Ważny wymóg (odpowiedzialność dyrektora szkoły) dotyczy faktu, aby zestaw programów dla danego etapu edukacyjnego obejmował zakres całej podstawy programowej dla danego etapu edukacyjnego kształcenia ogólnego.
