Nikt nie podejrzewał, jakie będą konsekwencje jednego zlecenia, które miało miejsce w roku 1905 w Paryżu. Władze Paryża poprosiły psychologa Alfreda Bineta o skonstruowanie narzędzia pozwalającego na zmierzenie, którzy z uczniów paryskich szkół podstawowych będą mieli sukcesy w szkole, a którzy – kłopoty z nauką. W ten sposób powstało narzędzie – test, który dziś jest powszechnie znany jako test inteligencji, zaś jego miarą jest iloraz inteligencji (IQ).
Przez pewien czas test ten cieszył się umiarkowanym zainteresowaniem, do momentu przeniesienia go na grunt amerykański i wykorzystania go przez armię Stanów Zjednoczonych do przebadania ponad miliona rekrutów po wybuchu I wojny światowej.
Od tamtej pory jest on najczęściej wykorzystywanym narzędziem i występuję w wielu wersjach i kombinacjach – od lekkiej, prawie rozrywkowej do naukowej. Było to możliwe, gdyż, w rzeczy samej, jest to narzędzie wyjątkowe. Ludzie od zarania wieków potrafili intuicyjnie ocenić czy druga osoba jest inteligentna czy podoła jakiemuś zadaniu.
Jednak test IQ pozwala na ilościowy pomiar potencjalnej lub rzeczywistej inteligencji człowieka. Zakładano, że inteligencja ogólna niewiele zmienia się z wiekiem, w niewielkim stopniu zależy od nauki i doświadczenia. Nie można jej ćwiczyć i tym samym zwiększać swoje IQ. Jest cechą wrodzoną jednostki.
W roku 1983 amerykański psycholog i neurolog w jednej osobie ogłosił koncepcję inteligencji wielorakich powstałą w oparciu o badania, które objęły szeroki zbiór źródeł, których nie rozpatrywano do tej pory łącznie.
Były to źródła dotyczące:
– kształtowania się różnych rodzajów umiejętności u dzieci,
– sposoby załamania się tych umiejętności po uszkodzeniu mózgu w wyniku uszkodzenia mózgu
– kształtowanie umiejętności u „cudownych dzieci”, osób upośledzonych umysłowo, o „wysepkowych „umiejętnościach
– badania nad autystykami i dziećmi o upośledzonej umiejętności uczenia się
Wykorzystując powyższe źródła zespół H. Gardnera otrzymał mnóstwo informacji, które z racji ilości nie mogą być opracowane ilościowo. Zostały opracowane jakościowo i w wyniku tych analiz pojawiła się koncepcja inteligencji jako „zdolności do rozwiązywania problemów lub kształtowania wytworów ludzkiej pracy, która ceniona jest w jednym lub wielu kręgach kulturowych lub społecznościach” (H. Gardner)
W wyniku analizy całego materiału badawczego wyłoniło się siedem rodzajów inteligencji.
Oto one:
1. Inteligencja muzyczna
2. Inteligencja cielesno-kinestetyczna
3. Inteligencja logiczno-matematyczna
4. Inteligencja językowa
5. Inteligencja przestrzenna
6. Inteligencja interpersonalna
7. Inteligencja intrapersonalna
Później została dodana kolejna:
8. Inteligencja środowiskowa
Z biegiem czasu dodano jeszcze dwie:
9. Inteligencja moralno-etyczna
10. Inteligencja egzystencjalna
