W literaturze występuje wiele różnych definicji projektu. Klasyczną definicję tej metody sformułował W.H. Kilpatrick. Według niego „projekt to odważne, planowe działanie, wykonywane całym sercem w środowisku społecznym”.
Niezależnie od kwestii podejmowanych w ramach projektu, konieczne jest, aby odpowiadał na potrzeby grupy, do której jest skierowany. Jeśli to uczniowie z kręgu tematycznego, z określonej tematyki, sami sformułują problematykę projektu i jego temat, to szansa pełnej realizacji jest zdecydowanie większa.
O dynamice projektu decyduje zmiana w postrzeganiu, myśleniu, przyjmowaniu postaw. Ma on dostarczać nowej wiedzy, uczyć różnych sposobów jej wykorzystania, rozwijać umiejętności, a także wpływać na emocjonalne relacje jednostki z otoczeniem. Ważną cechą tego przedsięwzięcia jest też interdyscyplinarność.
Najprostsza definicja projektu jako metody pracy w szkole mogłaby brzmieć: Projekt jest odbywającym się w oznaczonym terminie zadaniem, wymagającym podejmowania różnorodnych działań, realizowanym przez uczniów samodzielnie, jednak pod kierunkiem nauczyciela, oraz według przygotowanego wcześniej planu.
Istnieją dwie formy realizacji projektu:
• indywidualna – uczeń realizuje projekt samodzielnie i jest w pełni odpowiedzialny za rezultat przedsięwzięcia;
• grupowa – w projekcie uczestniczy zespół uczniów. W kontekście omawianego projektu popularyzującego czytelnictwo, zależy nam bardziej na grupowej formie.
Przygotowując projekt określamy:
• cele – czyli po co to robimy,
• treść projektu – co jest tematem i jaka jest zawartość merytoryczna,
• sposoby realizacji czyli jakie zadania należy wykonać i w jaki sposób to zrobić,
• ramy czasowe realizacji poszczególnych etapów i całego przedsięwzięcia,
• środki działania i zasoby, który dysponujemy,
• adresatów czyli określenie dla kogo projekt jest przeznaczony,
• wykonawców – realizatorów,
• sposoby komunikowania się,
• sposoby monitorowania i oceny wykonywanych zadań,
• formę prezentacji rezultatów.
Momentem zakończenia działań jest prezentacja rezultatów pracy całego zespołu uczestniczącego w przedsięwzięciu. Może to być prezentacja wewnętrzna, adresowana do innych uczniów, do nauczycieli lub rodziców. Warto jest jednak przedstawić wyniki pracy także mieszkańcom najbliższej okolicy, reprezentantom samorządu lokalnego, zaprzyjaźnionym szkołom.
Prezentacja jest niezbędnym i niezwykle cennym elementem metody projektów. Umożliwia bowiem rozwijanie szeregu ważnych umiejętności, takich jak umiejętność wyboru informacji, skutecznego komunikowania się ze słuchaczami, zainteresowania odbiorców i doboru odpowiednich środków przekazu. Stanowi również okazję do usłyszenia słów uznania, które motywują do podejmowania kolejnych wyzwań. Ponadto mobilizuje cały zespół.
Forma prezentacji jest zależna od problematyki projektu, znana już na etapie planowania. Jej stopień trudności może być uzależniony także od wieku uczniów. Realizatorzy mogą przedstawić rezultaty swojej pracy w formie np. wystawy prac plastycznych, wystawy fotograficznej, nagranej audycji radiowej, zrealizowanego filmu, opracowanej strony internetowej. Mogą również zorganizować apel dla rówieśników, konferencję tematyczną z udziałem zaproszonych gości, seminarium z wykorzystaniem samodzielnie opracowanych materiałów lub happening. Prezentacja może przybrać formę montażu słowno-muzycznego czy inscenizacji. Można też przeprowadzić konkurs, opracować publikację bądź poprowadzić warsztaty dla innych uczniów. Zapewne lista ta nie wyczerpuje pomysłów na prezentację rezultatów projektu.
W podejmowanym przedsięwzięciu ważne jest wykorzystanie zasobów biblioteki szkolnej i nie tylko. Może to być biblioteka publiczna lub specjalistyczna. Uczniowie mogą wykorzystać zasoby książkowe, prasowe lub w formie multimedialnej: filmy, nagrania, audiobooki. Ważne jest, aby przy okazji poznawały możliwości korzystania z różnego rodzaju katalogów, opracowań tematycznych, indeksów, stając się świadomymi czytelnikami, dla których biblioteka to ważne miejsce nauki i rozrywki.
