Gdzie jesteśmy? W jakim kierunku podążamy? Czy to właściwy kierunek? Te i podobne refleksje oraz pytania towarzyszą nam w codziennej egzystencji i bardzo często stają się punktem wyjścia do przeprowadzenia zmian, do podejmowania różnych inicjatyw.
Zakładając jakiekolwiek zmiany, tak w życiu osobistym jak i zawodowym, zaczynamy układać plan działania. Zastanawiamy się, jak powinien on wyglądać, by doprowadzić do pozytywnych efektów i przynieść jak najwięcej korzyści. Żeby tak się stało trzeba by wiedzieć, które z dotychczasowych kroków były właściwe, czy wszystkie? A może niektóre z nich poczyniliśmy nieprawidłowo i pewne kwestie wymagają poprawy? Tylko niemądry człowiek będzie twierdził , że wszystko co robi jest idealne i nie ma czego naprawiać!
Edukacja i wychowanie to szczególne dziedziny. Tu na pewno nie da się niczego zaplanować raz na zawsze i z uporem tkwić nawet przy najlepszym planie działania przez dłuższy czas. Wręcz przeciwnie! Każdy nauczyciel, czy też dyrektor powinien nieustannie dążyć do osobistego rozwoju, a co za tym idzie, rozwoju szkoły jako organizacji.
Nieocenioną pomocą w tym względzie będzie dobrze przeprowadzona ewaluacja. Właśnie tej kwestii chcę poświęcić moje rozważania.
Uważam, iż ewaluacja – rozumiana jako dogłębna analiza własnych działań – powinna stać się elementem codziennej praktyki każdego nauczyciela. Pozwoli ona zdobyć cenne informacje, które to z kolei pomogą podjąć słuszne decyzje dotyczące naszej dalszej pracy. Myślę, że każdy z nas pragnie pracować efektywnie, wprowadzać zmiany i mieć przekonanie, że jego działania mają sens. Pora więc , by tak doskonałe narzędzie, jakim jest ewaluacja, uczynić niezbędną częścią własnej pracy, a także pracy szkoły.
Zdarza się, że jeżeli czegoś nie poznamy dobrze, budzi to naszą niechęć i przywodzi złe skojarzenia. Tak bywa niekiedy z ewaluacją, która w środowisku nauczycielskim łączona jest z ogromem prac i nie lada wyzwaniem. Tymczasem powinna stać się odkrywczym i niezwykle inspirującym doświadczeniem, pozwalającym wykazać nie tylko nasze zdolności analityczne, ale także potwierdzającym, że to co robimy, robimy dobrze.
Postaram się zatem przekonać, że ewaluacja to nie tylko wymóg prawa, ale przede wszystkim ogromna szansa na profesjonalny rozwój nauczyciela i szkoły. Aby ta się stało, powinna być prawidłowo zorganizowana, przeprowadzona wedle ustalonych zasad, poprzedzona właściwym rozeznaniem tematu.
Zanim pochylimy się jeszcze głębiej nad tym tematem, należy pamiętać, że „ewaluacja, aby być przydatną, musi stać się źródłem informacji, o których się rozmawia, a nie tylko informacji, które się zauważa, akceptuje lub nie, a następnie, o ile nie stały się przyczyną jakiejś nieprzyjemności – ignoruje”
Zatem aby nikt nie poczuł się pominięty ważne jest, by dyrektor wyjaśnił istotę ewaluacji wszystkim jej uczestnikom: nauczycielom, rodzicom, uczniom oraz pozostałym pracownikom. Nie od dziś wiadomo, że wspólnie akceptowane decyzje to jednocześnie gwarancja udanej współpracy.
Magdalena Frej
