Pierwszą część artykułu znajdą Państwo tutaj, a drugą tutaj.
Należy zadbać o to, by rodzice czuli się spokojni i byli pewni, że zostawiają dziecko pod dobrą opieką. Zrozumiałe jest, że na początku zarówno rodzic jak i nauczyciel będą odczuwali lęk lub niepewność, dlatego tak ważna jest wzajemna współpraca. Rodzice i nauczyciele są swego rodzaju ekspertami w sprawach dziecka, dlatego też powinni dzielić się ze sobą swoim doświadczeniem oraz wspierać w działaniach na rzecz dziecka chorego. Dzięki współpracy pomiędzy nauczycielami, lekarzami oraz rodzicami dużo łatwiej jest ustalić plan działania i pomocy dziecku. Jeśli współpraca będzie przebiegać prawidłowo rodzice powierzą dziecko z większym zaufaniem, a nauczyciel będzie mógł z większą pewnością się nim zaopiekować. Taka współpraca powinna trwać przez cały okres pobytu dziecka w placówce.
Ważne jest aby nauczyciel pracujący z dzieckiem przewlekle chorym był nie tylko przeszkolony pod tym kątem, ale również znał procedury postępowania z dzieckiem przewlekle chorym obowiązujące w danej placówce.
W przypadku cukrzycy typu I do spraw ważnych dyrektor powinien również zaliczyć organizację bloku żywienia, w którą wpisana jest nieodłączna obecność dietetyka. Dietetyk w takiej placówce będzie czuwał nie tylko nad jakością wydawanych posiłków, ale również nad wielkością odpowiadającą aktualnemu zapotrzebowaniu dziecka. Organizacja żywienia dla dzieci chorych na cukrzycę przebiega tak samo jak u dzieci zdrowych, z tą różnicą, że każdy z tych posiłków powinien być zaplanowany, zważony i przeliczony pod kątem wymienników węglowodanowych, chyba, że dodatkowo cukrzyk ma jakąś alergię pokarmową. Organizując placówkę dla dzieci chorych na cukrzycę dyrektor powinien przewidzieć i uwzględnić ilość etatów pracowników kuchni, jak również etat dietetyka, który jest niezbędny w przedszkolu o takim profilu.
Dziecko przewlekle chore tak samo jak dzieci zdrowe ma określone potrzeby i marzenia. Różnica polega jedynie na tym, że dzieci z cukrzycą muszą z większą czujnością i uważnością obserwować swój organizm, dbać o siebie i w miarę możliwości, przyjmować na siebie większą odpowiedzialność. W domu dziecko otrzymuje pomoc ze strony rodziców i bliskich, ważne jest więc aby także i w przedszkolu, w którym spędza znaczną część swojego dnia, mogło czuć się pewnie i zawsze liczyć na wsparcie nauczycieli i personelu przedszkolnego.
Wiedza na temat tej choroby jest w naszym kraju nadal niewystarczająca. A tam gdzie brakuje informacji, jest miejsce na domysły, pomyłki, a nawet lęki oraz uprzedzenia. Nadal pojawiają się informacje o przypadkach odmowy przyjęcia do szkoły lub przedszkola ucznia z cukrzycą. Jedną z głównych przyczyn tego jest fakt, iż nauczyciele często nie wiedzą jak wspierać i pomagać choremu dziecku, zostawiając je same z problemami, jakie niesie ze sobą cukrzyca. Z drugiej strony brakuje także jasnych informacji i uregulowań prawnych dotyczących opieki nad chorym przewlekle dzieckiem, zwłaszcza takim, które wymaga podawania leków.
Ograniczenie bądź utrudnienie dostępu do edukacji przedszkolnej dziecku przewlekle choremu może mieć negatywny wpływ na jego dalszy rozwój, ograniczając: możliwość różnorodnej zabawy, która jest główną formą aktywności każdego dziecka, także dziecka chorego, przez którą poznaje ono świat i zaspokaja swoje potrzeby poznawcze, kształtuje różne sprawności i umiejętności, rozwija myślenie, kontakt z grupą rówieśniczą, tym samym uniemożliwiając zaspokajanie potrzeby przynależności do grupy oraz minimalizując występowanie sytuacji naśladowania pozytywnych wzorców zachowań kształtujących proces uspołeczniania i usamodzielniania. Dziecko chore na cukrzycę zdecydowanie powinno być traktowane na równi z innymi dziećmi, zarówno, jeśli chodzi o jego zdolności intelektualne jak i sprawność fizyczną. Ponadto takie dziecko nie stanowi zagrożenia dla swoich rówieśników czy personelu szkolnego. Potrzebuje jedynie akceptacji, tolerancji, zrozumienia oraz, tak jak każde dziecko, opieki i wsparcia ze strony dorosłych. Może prowadzić normalny tryb życia biorąc udział w zajęciach, wycieczkach czy występach na różnych uroczystościach.
Obowiązkiem dyrektora i nauczycieli jest stworzenie takich warunków w placówce, aby wszystkie dzieci mogły się w niej uczyć, rozwijać i bawić pomimo choroby, a w razie potrzeby otrzymać niezbędną pomoc i wsparcie psychologiczno – pedagogiczne.
Bibliografia
Cukrzyca typu I u Dzieci, Młodzieży i Dorosłych Ragnar Hanas, 2010.
Rola edukacji przedszkolnej w rozwoju regionalnym, społecznym i gospodarczym
Monika Elbert Europejski Doradca Samorządowy (październik – grudzień 2009)
Opieka nad dzieckiem chorym w szkole, A. Nowicka, E. Janion (2001), Problemy Opiekuńczo – Wychowawcze 7
Stanowisko Ministra Zdrowia w sprawie możliwości podawania leków dzieciom przez nauczycieli w szkole i w przedszkolu.
Ustawy z 14 grudnia 2016r.- Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017r., poz. 59 z późn. zm.)
Ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta nauczyciela (tj. Dz. U. z 2017 r. poz.1189 z późn. Zm..)
One są wśród nas. Dziecko z cukrzycą w szkole i przedszkolu. A. Szewczyk; D. Witkowski ; J.Pietrusińska ; R. Wójcik 2009
Wychowanie przedszkolne w systemie integracyjnym A. Florek (1999) w red. R.Ossowski „Kształcenie specjalne i integracyjne”, wyd. MEN, Warszawa
Cukrzyca w populacji wieku rozwojowego – co nowego? E. Otto-Buczkowska, Cornetis, Wrocław 2009
Paulina Charko – uczestniczka Kursu Zarządzania Oświatą organizowanego przez Niepubliczną Placówkę Doskonalenia Nauczycieli Eko-Tur
