Rodzic w systemie pomocy psychologiczno-pedagogicznej

W szkole dla ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych tworzy się zespół. W przypadku uczniów klas pierwszych spotkania zespołów powinny odbyć się do 30 września. Ustawodawca przewidział taką sytuację, że rodzic będzie chciał przyjść do szkoły ze specjalistą (lekarzem, psychologiem, korepetytorem) lub po prostu z osobą, do której ma zaufanie.
Żeby uczeń został objęty systemem pomocy rodzice powinni dostarczyć do szkoły opinię z poradni lub Kartę Indywidualnych Potrzeb Ucznia założoną w innej szkole. Mama czy tata może także wystąpić do dyrektora z wnioskiem o objęcie ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną, jeśli znajduje się on w szczególnie trudnym, specyficznym położeniu życiowym lub jeśli wykazuje szczególne uzdolnienia w jakiejś dziedzinie. Rzecz jasna szkoła może pomóc tylko w takim zakresie, w jakim dysponuje na ten cel środkami. A tutaj bywa różnie. Zazwyczaj samorządy nie dają na ten cel dodatkowych pieniędzy.
Pamiętajmy jednak, że rodzic, starając się o objecie własnego dziecka systemem pomocy psychologiczno-pedagogicznym zobowiązuje się także do współdziałania ze szkołą. Najlepszy nawet specjalista, któremu nie udzieli się odpowiedniego wsparcia, pozostaje bez szans na odniesienie sukcesu.  Szkoła powinna jednak wesprzeć rodzica, zorganizować mu porady, konsultacje, warsztaty lub szkolenia. Zakładamy tutaj, że inżynier biochemii może nie wiedzieć, jak pracować z dzieckiem dyslektycznym w domu. Szkoła powinna mu tych informacji dostarczyć.
Może się jednak zdarzyć, że rodzic będzie chciał zorganizować dziecku pomoc we własnym zakresie. Wtedy informuje na piśmie szkołę, że nie zgadza się na objęcie ucznia systemem pomocy w ogóle lub nie chce, by jego dziecko uczęszczała na dane zajęcia.
Wielu nauczycieli i rodziców niepokoi się tym, że nie każdy ojciec, czy matka znajdzie czas na wizytę w szkole, nie każdy przecież będzie w stanie wziąć udział w spotkaniu zespołu. Co wtedy robić? Spotkanie zespołu może odbywać się bez obecności rodzica, mam on wtedy jednak prawo wglądu do wszystkich dokumentów związanych z systemem pomocy psychologiczno-pedagogicznej. To on jest właścicielem Karty Indywidualnych Potrzeb Ucznia. Poza tym dyrektor szkoły poinformuje rodzica na piśmie o: zakresie pomocy, czasie jej trwania, formach i sposobach wraz z ich wymiarem godzinowym. Z tego pisma dowiemy się, że nasza córka będzie uczęszczać raz w tygodniu na zajęcia korekcyjno-kompensacyjne, ponieważ została objęta systemem pomocy w zakresie: specyficzne trudności w uczeniu się.
Zazwyczaj pod koniec roku szkolnego zespół, czyli także rodzic, dokonuje oceny efektywności udzielonej pomocy (w wyjątkowych przypadkach rodzic na prawo żądać oceny efektywności wcześniej). Na takim podsumowującym spotkaniu przygotowuje się wnioski do dalszej pracy z dzieckiem – określa się, na jakie zajęcia będzie uczęszczać i w jakim wymiarze godzin.
Zamiast zajęć specjalistycznych, rozwijających uzdolnienia lub pomagających wyrównać zaległości przedmiotowe  szkoła może biorąc pod uwagę jej realne uwikłania (brak odpowiedniej kadry, pieniędzy itd.) zaproponować jedynie porady lub konsultacje. Decyzja taka w ostateczności  należy do dyrektora, bo to on ustala formy i sposoby pomocy.
W rodzic ma prawo wnioskować do dyrektora szkoły o objęcie jego dziecka systemem pomocy psychologiczno-pedagogicznej, brać udział w spotkaniach zespołu, dostać wsparcie od specjalisty zatrudnionego w szkole lub uzyskać informacje o tym, gdzie może szukać pomocy poza placówką, brać udział w ocenie efektywności udzielonego wsparcia, oczekiwać oceny efektywności przed terminem wyznaczonym w szkole, a także przyjść na posiedzenie zespołu ze specjalistą lub inną osobą. My jako rodzice mamy w tym wszystkim jeden podstawowy obowiązek –   współpracować ze szkołą dla dobra naszych dzieci.