Bartłomiej Jabłoński
Nowoczesne szkolnictwo wymaga nowoczesnych metod, które jednak nie są jeszcze wdrażane na tak szeroką skalę, na jaką wprowadzane być powinny od dawna – szczególnie nad Wisłą. Już w 2008 roku napisała o tym K. Bubak-Woźniakiewicz. Właśnie na podstawie jej publikacji zostaną porównane poszczególne style uczenia się w niniejszym artykule.
Wzrokowy styl uczenia się
Opierając się na publikacji K. Bubak-Woźniakiewicz, można wyczytać, iż wzrokowy styl przyswajania wiedzy jest oparty na ,,kodzie wzrokowym, obrazkowym” (K. Bubak-Woźniakiewicz; 2008). Oznacza to mniej więcej, że osoba o powyższych predyspozycjach dużo lepiej odnajdzie się w sytuacji, gdzie informacje jej przekazywane, zostaną zamieszczone na: tablicy, tablicy interaktywnej, ekranie czy projektorze.
Słuchowy styl uczenia się
Pozostając wciąż w temacie powyższej publikacji, zwrócić uwagę należy na kolejny z wymienionych stylów uczenia się – tym razem słuchowy. W tym przypadku występuje ,,preferowanie informacji nadawanych w kodzie słuchowym” (K. Bubak-Woźniakiewicz; 2008). Co to oznacza? A no mniej więcej to, że uczeń bądź student o preferencjach słuchowych najlepiej będzie przyswajał wiedzę, kiedy wykładowca lub nauczyciel przekaże ją ustnie – z pomocą kontaktu werbalnego.
Zestawienie strategii edukacyjnych
- Styl wzrokowy: Używanie materiałów graficznych (wykresów itp.); wypożyczanie oraz kupowanie książek, które zawierają informacje rysunkowe; opieranie się na typowo matematycznych notatkach, zapisywanie tekstu w sprawny, ,,poukładany i barwny sposób”, ,,przedstawianie słów w formie symboli” itp.
- Styl słuchowy: Należy koniecznie, zawsze i bezwzględnie uczestniczyć we wszelkich lekcjach, wykładach itp.; ,,egzaminy wybierane powinny być w formie ustnej”; ,,odczytywanie notatek na głos”; ,,używanie dyktafonu’’; branie udziałów w debatach, np. harvardzkich; ,,mówienie na głos bądź w myślach” itp.
Podsumowanie i wnioski
Przedstawione zostały tutaj dwa style nauki, które może wykorzystać każdy je preferujący. Oczywiście nie wszystkie kwestie zostały tutaj poruszone, jednakże w źródłach zostanie podany przypis do artykułu, aby każdy mógł go przeczytać (w kolejnych artykułach pojawią się następne style).
Wniosek jest bardzo prosty. Każdy styl jest dostosowany, a przynajmniej powinien być dostosowywany do indywidualnych preferencji ucznia. Warto się nad tym zastanawiać, gdyż rozwój edukacji powinien być ściśle skorelowany z nowymi rozwiązaniami (przedstawionymi tu i zestawionymi stylami uczenia się).
BIBLIOGRAFIA:
- Bubak-Woźniakiewicz, Katarzyna. „Style nauczania i style uczenia się: psychologia kształcenia.” (2008).
