Superwizja to metoda używana w konsultacjach, psychoterapii i innych dyscyplinach związanych z opieką nad zdrowiem psychicznym oraz kontaktach z osobami dotkniętymi psychologicznymi problemami zdrowotnymi. Obejmuje regularne spotkania terapeuty z innym specjalistą posiadającym certyfikat superwizora. Superwizja polega na konsultowaniu pracy z pacjentem i innych kwestii związanych z wykonywaniem obowiązków psychoterapeuty w toku ustrukturyzowanej dyskusji. Ale okazuje się, że metoda ta jest również niezwykle przydatna w pracy tych wszystkich, którzy pracują w stałej relacji z innymi ludźmi, bazując głównie na zasobach własnych: emocjonalnych, intelektualnych, fizycznych.
Można zatem powiedzieć, że superwizja to przydatna forma wsparcia merytorycznego dla nauczycieli, którzy w swojej codziennej pracy stykają się z ludźmi: członkami rady pedagogicznej, rodzicami i samymi uczniami. Poprzez działania superwizora, superwizowany rozwija swoje kompetencje zawodowe oraz zwiększa efektywność swojej pracy. Superwizja polega na wzajemnej wymianie doświadczeń, przemyśleń, wspólnym zastanawianiu się nad źródłami trudności, szukaniu istoty problemu, nazywaniu problemu, zbadaniu i jego poszukiwaniu oraz dochodzeniu do nowych rozwiązań
Jest to metoda dla wszystkich, którzy są zainteresowani rozwojem swoich umiejętności komunikacyjnych w pracy z grupą oraz rozwojem umiejętności praktycznego zastosowania zaleceń do pracy z uczniami, którzy często posiadają skomplikowaną diagnozę i wymagają indywidualizacji oraz dostosowania metod pracy dydaktycznej i wychowawczej. Praca nauczyciela wymaga ciągłego doskonalenia się, żaden pedagog po kilku latach pracy nie może powiedzieć „już teraz wszystko umiem”, choćby dlatego, że potrzebuje nie tylko teoretycznej wiedzy, ale przede wszystkim praktycznych umiejętności. A tym samym pewności, czy narzędzia dydaktyczne, wspierające i indywidualizujące, które stosuje w pracy z uczniem są skuteczne i właściwie wprowadzane w konstrukcję lekcji.
Superwizja to szansa nie tylko dla nauczyciela z krótkim stażem pedagogicznym, to również możliwość doskonalenia się dla tych, którzy wiele lat pracują, stosując często te same sposoby, metody, formy… a świat ciągle się zmienia – młodzi ludzie również.
Czym różni się superwizja od doskonale znanej obserwacji czy hospitacji? Hospitację prowadzi zwierzchnik nauczyciela, co z założenia uniemożliwia uzyskanie prawdziwej informacji zwrotnej – w obecności dyrektora raczej nikt nie zachowuje się „jak zwykle”. Ani uczniowie ani nauczyciel; nauczyciel wie, że jego hospitacja wiąże się z oceną, która ma wpływ na finanse, awans itp. Trudno więc oczekiwać, że będzie eksponował swoje trudności.
Ciąg dalszy za tydzień!
