Kolejnym problemem, na jaki natrafiamy, organizując pomoc psychologiczno – pedagogiczną dla poszczególnych dzieci, jest niejasność zaleceń zawartych w orzeczeniach o potrzebie kształcenia specjalnego i opiniach. Nie zawsze są one adekwatne do potrzeb dziecka i jego możliwości. Uczniowie uczęszczają na wszystkie przedmioty, są zwalniani jedynie z obowiązku nauki drugiego języka obcego i w nielicznych przypadkach z zajęć wychowania fizycznego. Realizując zalecenia zawarte w orzeczeniu czy opinii, uczniowie są zbyt obciążeni, aby ze wszystkich korzystać efektywnie. Z drugiej strony odpowiednie zajęcia rewalidacyjne, wyrównawcze czy terapeutyczne korzystnie wpływają na rozwój dziecka, poziom opanowania przez nie wiedzy i na funkcjonowanie w szkole.
Udzielanie pomocy psychologiczno – pedagogicznej jest procesem, który ciągle ewoluuje i wymaga od dyrektora szkoły podejmowania wielu działań. Do niedawna zajęcia w terapii SI oraz Treningu Umiejętności Społecznych z powodu braku specjalistów zatrudnionych w szkole, zajęcia prowadzone były poza placówką i opłacaną z jej budżetu. W chwili obecnej nie ma już takiej możliwości i wszystkie zajęcia muszą odbywać się na terenie szkoły. W przypadku braku odpowiedniego zaplecza lokalowego (m.in. sala do terapii SI) szkoła może skorzystać z gościnności innej palcówki oświatowej, jednak docelowo musi taką salę posiadać. Dyrektorzy zatrudniają specjalistów do prowadzenia zajęć w takim wymiarze godzinowym, w jakim potrzeba na dany rok. Nową formą pomocy psychologiczno – pedagogicznej są zajęcia w grupie do pięciu osób, co umożliwia objęcie jej większej liczby uczniów. Częste są również problemy z finansowaniem zajęć wynikających udzielania pomocy psychologiczno- pedagogicznej. Szkoły nie dysponują często odpowiednimi środkami. Za mało jest zajęć dydaktyczno – wyrównawczych, co wynika nie tylko z braku środków, ale też braków kadrowych. Organy prowadzące często nie wyrażają zgody na przekroczenie przez nauczyciela 1,5 wymiaru pensum, co ogranicza możliwości prowadzenia dodatkowych zajęć. Dużym problemem jest również zatrudnienie nauczyciela wspomagającego, ponieważ brakuje ich na rynku pracy. Udzielanie pomocy psychologiczno – pedagogicznej utrudnia również likwidacja stanowiska asystenta nauczyciela, który zatrudniany był w wymiarze 40 godzin tygodniowo i stanowił duże wsparcie.
Analizując procedury udzielania pomocy psychologiczno – pedagogicznej, nie można zapominać o wsparciu dla uczniów zdolnych. Oprócz zajęć specjalistycznych: korekcyjno – kompensacyjnych, logopedycznych, rozwijających kompetencje emocjonalno – społeczne oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznymi prowadzi się zintegrowane działania nauczycieli mające na celu rozwijanie kompetencji i uzdolnień uczniów, wskazywanie ich mocnych stron oraz rozwijanie umiejętności uczenia się. W ramach tych zajęć nauczyciele wdrażają innowacyjne metody i programy mające na celu podniesienie efektywności pracy uczniów i całej szkoły.
Pomoc psychologiczno – pedagogiczna udzielana jest również rodzicom i nauczycielom w formie porad, konsultacji, warsztatów i szkoleń. Niestety, z wieloletnich obserwacji (moich i innych nauczycieli) wynika, że rodzice nie bardzo zainteresowani taką formą pomocy. Wielokrotnie odnosimy wrażenie, że obowiązek pracy z dziećmi przerzucili całkowicie na szkołę, a zapytani, w jaki sposób realizują zalecenia poradni dla domu, niejednokrotnie nie orientują się, jakie to są zalecenia. Nawet najlepiej opracowane i wdrożone do pracy procedury udzielania pomocy psychologiczno – pedagogicznej nie przyniosą oczekiwanych efektów, jeśli zabraknie ścisłej współpracy na linii szkoła – rodzice.
Agnieszka Łąka – uczestnik Kursu Zarządzania Oświatą organizowanego przez Instytut Kształcenia EKO-TUR, Niepubliczną Placówkę Doskonalenia Nauczycieli
