Aby Państwu w tym pomóc przygotowaliśmy przykładowe cele edukacyjno-terapeutyczne oraz dostosowania wymagań dla ucznia z autyzmem.
Uczeń autystyczny
Cele edukacyjno-terapeutyczne:
– kształtowanie umiejętności samoobsługowych oraz samodzielności w życiu codziennym;
– kształtowanie kontaktów społecznych i nauka zachowań społecznie akceptowanych;
– pomoc dziecku w uwalnianiu się od zachowań niepożądanych (sensoryzmów, zachowań agresywnych);
– nauka umiejętności przebywania w grupie oraz opanowania umiejętności wspólnej zabawy i pracy;
– kształtowanie rozumienia mowy oraz dostępnych sposobów komunikacji alternatywnej;
– wykształcenie motywacji do komunikowania się;
– nauka komunikowania się z otoczeniem;
– kształtowanie umiejętności naśladownictwa ruchowego oraz werbalnego;
– wzbudzanie zainteresowania otoczeniem;
– poprawa umiejętności spostrzegania, odbioru i przetwarzania informacji napływających z otoczenia;
– kształtowanie orientacji w schemacie ciała oraz przestrzeni;
– usprawnianie motoryczne;
– kształtowanie umiejętności aktywnego spędzania wolnego czasu;
– rozwój funkcji poznawczych;
– zmniejszanie i redukowanie zachowań utrudniających naukę;
– generalizowanie i utrzymywanie efektów uczenia się;
– odkrycie i rozwijanie indywidualnych możliwości i uzdolnień;
– wypracowanie gotowości do nauki szkolnej;
– nauczenie zwrotów inicjujących rozmowę;
– nauczenie proszenia o pomoc i sygnalizowania trudności.
Dostosowanie wymagań:
– regularne zdobywanie uwagi dziecka przed sytuacją komunikacyjną;
– zwracanie się do dziecka bezpośrednio;
– unikanie metafor i komunikatów niejasnych;
– korzystanie z języka gestów;
– stosowanie metod demonstracyjnych;
– utrzymywanie kontaktu wzrokowego z dzieckiem;
– uważne wsłuchiwanie się w wysyłane komunikaty;
– przekazywanie precyzyjnych instrukcji;
– stosowanie parafrazy;
– sterowanie uwagą dziecka w wypadku zachowań echalalicznych;
– zwracanie uwagi na poprawne używanie zaimków osobowych;
– częste inicjowanie kontaktu;
– zachęcanie do zabaw i współpracy;
– modelowanie właściwych zachowań społecznych dziecka;
– zachęcanie do zawierania przyjaźni;
– prezentowanie przykładów wyrażania emocji;
– zmotywowanie ucznia do pisania pamiętnika;
– zwracanie uwagi na niebezpieczeństwa;
– redukowanie poziomu stresu;
– uprzedzanie o zmianach;
– precyzyjne planowanie czynności;
– wzmacnianie zachowań pozytywnych;
– ignorowanie zachowań niepożądanych;
– unikanie zbyt intensywnego światła, hałasu i bodźców rozpraszających;
– rozwijanie mocnych stron dziecka;
– stosowanie wzmocnień pozytywnych.
Opracował redaktor Edurady na podstawie Materiałów Szkoleniowy dla Nauczycieli APS i MEN
