Jeżeli w trakcie wypełniania swoich obowiązków społeczny inspektor pracy stwierdzi, że w placówce nie są przestrzegane przepisy prawa pracy, w tym układy zbiorowe pracy i regulamin pracy, informuje o tym dyrektora i jednocześnie dokonuje wpisu w księdze uwag i zaleceń.
Dyrektor podejmuje decyzję w sprawie usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości i informuje o tym społecznego inspektora pracy (art. 9 ustawy o SIP). Zalecenie usunięcia uchybień inspektor wydaje w formie pisemnej wraz ze wskazaniem terminu na dokonanie tej czynności. W przypadku, gdy występuje bezpośrednie zagrożenie mogące spowodować wypadek przy pracy, inspektor występuje do dyrektora szkoły o natychmiastowe usunięcie tego zagrożenia, a w przypadku niepodjęcia odpowiednich działań, wydaje w formie pisemnej zalecenie wstrzymania pracy danego urządzenia technicznego lub określonych robót, zawiadamiając o tym równocześnie zakładowe organizacje związkowe (art. 11 ustawy o SIP). Jeżeli w ocenie dyrektora szkoły, zalecenie zakładowego społecznego inspektora pracy jest bezpodstawne, może wnieść sprzeciw do Państwowej Inspekcji Pracy. Termin na wniesienie sprzeciwu wynosi co do zasady 7 dni od dnia doręczenia zalecenia, jednakże w przypadku zalecenia wstrzymania pracy urządzenia technicznego lub określonych robót w związku z bezpośrednim zagrożeniem mogącym spowodować wypadek przy pracy – sprzeciw należy wnieść niezwłocznie (art. 11 ust.3 ustawy o SIP).
Źródła:
– Ustawa z dnia 24czerwca 1983r.o społecznej inspekcji pracy(Dz. U. z 2015 r. poz. 567, z 2018 r. poz. 830.)
– Ustawa z 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (tekst jedn.: Dz.U. z 2019 r., poz. 2215)
– Ustawa z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 2020 r., poz. 1320)
– Rozporządzenie Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 10 grudnia 2018 r. w sprawie dokumentacji pracowniczej (Dz.U. z 2018 r., poz. 2369)
– Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r., poz. 927)
– Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 2014 r., poz. 1632)
– Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 26 kwietnia 2018 r. (sygn. akt K 6/15, Dz.U. z 2018 r., poz. 830).
