„Wielcy liderzy nie wykorzystują ludzi po to, aby sami mogli wygrywać. Przewodzą ludziom, aby odnosić wspólne zwycięstwa.” Takie słowa wypowiedział John C. Maxwell, jeden z największych autorytetów w zakresie przywództwa na świecie. Potwierdzają one, że rola lidera jest niezbędna w każdej grupie społecznej, gdyż taki człowiek kształtuje swoje środowisko, angażując do tego innych, kieruje ich działaniami, jednocześnie tworząc odpowiednie warunki do efektywnych działań i zmian. Posiada on umiejętność rozpoznawania potrzeb społecznych, kreowania rzeczywistości, przekształcania jej przy wykorzystaniu dostępnych zasobów. Lider społeczny dostrzega i słucha drugiego człowieka, i co za tym idzie działa dla dobra wszystkich, a nie myśli o zaspokojeniu wyłącznie własnych ambicji i dążeń do sukcesu. Jest iskrą, która roznieca chęć do aktywności u innych, rozpala potrzebę zmian i wskazuje odpowiednie kierunki. Zarazem nie dopuszcza do wypalenia i utraty wiary w sukces działania. Jego charyzma porywa innych, daje siłę i wiarę w to, że poczynione kroki doprowadzą do wyznaczonego wspólnego celu. Lider społeczny potrafi zyskać zaufanie innych poprzez wiarygodność swoich działań. Może wymagać dużo od innych, ale przede wszystkim od siebie, czego potwierdzeniem jest widoczne zaangażowanie.
Ludzie chcą i oczekują, że środowiska, w których żyją i pracują będą ulegały zmianom, ewoluowały, rozszerzając wachlarz możliwości czerpania korzyści z tego, co jest w nich dostępne. Nie może się to jednak stać samo z siebie. Inicjatorem jest konkretny człowiek, który mając potrzebę i wizję tworzenia „nowego” , podejmuje ryzyko i zaczyna działać, staje się motorem do działania dla innych. Od tego momentu działania w wymiarze „ja i „dla mnie” ustępują miejsca tym dla określonej zbiorowości.
Oczywiste jest, że tak jak ludzie mogą modyfikować środowisko, tak ono wpływa i kształtuje funkcjonujące w nim osoby. Idealnym przykładem tej tezy jest szkoła. Zgodnie z definicją, szkoła to instytucja lub placówka oświatowo-wychowawcza zajmująca się kształceniem i wychowaniem, co znaczy, że jej zadaniem jest wszechstronny rozwój uczniów w aspektach: poznawczym, fizycznym, emocjonalnym i społecznym. Pokazuje to możliwości szkoły jako czynnika kształtującego człowieka. Związana jest z tym wielka odpowiedzialność spoczywająca na osobach, które tego dokonują. Szkoła przede wszystkim jest inkubatorem relacji społecznych, ale zarazem bazuje na współdziałaniu ze sobą kilku grup społecznych, tj. uczniów, rodziców, pracowników szkoły oraz środowisk zewnętrznych, takich jak Urząd Miasta, Urząd Dzielnicy, ośrodki kultury, itp. W moich artykułach chciałabym podkreślić znaczenie działań dyrektora szkoły i jego przywództwa w aspekcie społecznym, ponieważ niezaprzeczalne jest, że dyrektor szkoły musi być liderem społecznym. Człowiek, który obejmuje takie stanowisko staje na początki drogi. By osiągnąć sukces musi znać tę drogę, iść nią i zachęcać do wspólnego jej pokonywania.
Małgorzata Dybus – nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej, reedukator. Pełni obowiązki wicedyrektora w warszawskiej szkole podstawowej. Ukończyła wydział pedagogiczny Uniwersytetu Warszawskiego oraz studia podyplomowe w Wyższej Szkole Promocji na kierunku Organizacja Wydarzeń i Sponsoringu. Współpracuje z Fundacją Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy. Interesuje się i dodatkowo zajmuje organizacją eventów.
