Komunikacja z rodzicami należy do najtrudniejszych i najbardziej ostatnio komentowanych zadań nauczyciela. Narzekamy na roszczeniową postawę, agresywną komunikację, brak czasu na dialog, pośpiech i brak refleksji w podejmowaniu decyzji lub wręcz zrzucanie odpowiedzialności na szkołę. Wszyscy, a zatem rodzice również, żyjemy nerwowo, w poczuciu ciągłej niepewności i destabilizacji. Zrelatywizowanie norm i wartości spowodowało, że dorośli mają olbrzymi problem z konkretyzowaniem życiowych drogowskazów dla swoich dzieci. Tworzy to sytuację konfliktową, czyli taką, która stawia człowieka w polu ścierania się sprzecznych racji, wykluczających się działań, sprzecznych idei moralnych, czy etycznych. Z takiej bezsilności, a nierzadko i niewydolności wychowawczej, może wynikać chęć przerzucenia odpowiedzialności na szkołę.
Warto jednak poszukać rozwiązania w poprawie komunikacji i zbudowaniu lepszej relacji z rodzicami. Może w tym pomóc włączanie ich w podejmowanie decyzji dotyczących szkoły, zwłaszcza działań na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa uczniów i stwarzanie możliwości ich uczestnictwa w przedsięwzięciach, które ukażą mocne strony dziecka. Wzmacnianie i podbudowywanie więzi ucznia z rodziną można uzyskać przez aranżowanie spotkań, podczas których rodzic będzie mógł zobaczyć swoje dziecko w innej roli, ukazującej jego prawdziwy potencjał, czy talent. Przeżywanie przez rodzica dumy, radości powoduje zwiększenie szacunku dla możliwości swojego dziecka, poszerza perspektywę komunikacyjną na linii dziecko – rodzic, zwiększa szansę zacieśnienia frontu wychowawczego szkoły i rodziców.
Zbudowanie właściwej relacji z rodzicem, z której mogłyby wyniknąć dobre efekty wychowawcze, jest niezmiernie trudne. Warto jednak próbować przełamywać lody i wzajemne opory, bo tylko pozytywna komunikacja może zagwarantować poczucie bezpieczeństwa wszystkich stron uczestniczących w procesie edukacji, a zatem ucznia, nauczyciela oraz rodzica. Dobrze jest więc przygotowywać się do rozmowy z rodzicem, zwłaszcza tej trudnej, mającej przekazać informacje o problemie. Zawsze należy wymienić pozytywne strony ucznia, jego funkcjonowanie w szkole, klasie. Dobrze jest potem wyrazić swoje zaniepokojenie o podopiecznego, przekazać, konkretnie i precyzyjnie, na czym polega problem, odwołując się do zachowania ucznia (pamiętamy, że zachowanie jest tym, co uczeń robi lub zrobił; nigdy tym czego nie robi bądź nie zrobił). Należy również mieć przygotowaną propozycję rozwiązania problemu, jako zaoferowanie pomocy ze strony szkoły, czy nauczyciela.
To nauczyciel jest pedagogiem i pewnie łatwiej mu zaproponować odpowiednie, od strony metodycznej czy wychowawczej, rozwiązanie. Wysłuchajmy rodzica, by wspólnie podjąć jakiś kierunek działań. Stanowczość, cierpliwość i okazywanie wsparcia w relacji z uczniem daje mu poczucie bezpieczeństwa, pamiętajmy jednak, że tyczy się to również relacji nauczyciela z rodzicem. Postawa bierna, wycofująca, czy też agresywna z pewnością zaogni konflikt i nie doprowadzi do rozwiązania problemu
Zapraszamy na naszą nową stronę z ofertami pracy dla nauczycieli:
