Procedura udzielanie pomocy psychologiczno – pedagogicznej w szkołach od 1 września 2017r.

Nowe zasady dotyczące pomocy psychologiczno-pedagogicznej obowiązują dopiero od września, zatem wracamy do tego tematu często. Nasza ekspertka prezentuje najważniejsze informacje w pigułce.

Zgodnie z nowym rozporządzeniem dot. pomocy psychologiczno-pedagogicznej do zadań nauczycieli, wychowawców i specjalistów w przedszkolu, szkole należy w szczególności:

1) rozpoznawanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych uczniów;

2) określanie mocnych stron, predyspozycji, zainteresowań i uzdolnień uczniów;

3) rozpoznawanie przyczyn niepowodzeń edukacyjnych, trudności w funkcjonowaniu uczniów, w tym barier i ograniczeń utrudniających funkcjonowanie uczniów i ich uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły;

4) podejmowanie działań sprzyjających rozwojowi kompetencji oraz potencjału uczniów w celu podnoszenia efektywności uczenia się i poprawy ich funkcjonowania;

5) współpraca z poradnią w procesie diagnostycznym i później w szczególności

w zakresie oceny funkcjonowania uczniów, barier i ograniczeń w środowisku utrudniających funkcjonowanie uczniów i ich uczestnictwo w życiu przedszkola, szkoły lub placówki oraz efektów działań podejmowanych w celu poprawy funkcjonowania ucznia oraz planowania dalszych działań.

Nauczyciele, wychowawcy oraz specjaliści w przedszkolu prowadzą w szczególności – obserwację pedagogiczną mającą na celu wczesne rozpoznanie u dziecka dysharmonii rozwojowych i podjęcie wczesnej interwencji.

W przypadku dzieci realizujących obowiązkowe roczne przygotowanie przedszkolne – obserwacja zostaje zakończona analizą i oceną gotowości dziecka do podjęcia nauki

w szkole (diagnoza przedszkolna)

Nauczyciele, wychowawcy oraz specjaliści w szkole prowadzą obserwację pedagogiczną,

w trakcie bieżącej pracy z uczniami, mającą na celu rozpoznanie u uczniów:

– trudności w uczeniu się, w tym w przypadku uczniów klas I-III szkoły podstawowej deficytów kompetencji i zaburzeń sprawności językowych oraz ryzyka wystąpienia specyficznych trudności w uczeniu się, a także potencjału ucznia i jego zainteresowań,

– szczególnych uzdolnień.

 

W przypadku stwierdzenia, że uczeń ze względu na potrzeby rozwojowe lub edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne wymaga objęcia pomocą psychologiczno-pedagogiczną należy wdrożyć następującą procedurę postępowania:

 

1) Nauczyciel niezwłocznie udziela uczniowi tej pomocy w trakcie bieżącej pracy.

2) Informuje o tym wychowawcę klasy, a w przypadku przedszkola i placówki – dyrektora przedszkola lub placówki.

3) Wychowawca klasy (lub dyrektor przedszkola lub placówki) informuje innych nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych lub specjalistów o potrzebie objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną w trakcie ich bieżącej pracy

z uczniem.

4) We współpracy z nauczycielami, wychowawcami lub specjalistami planuje

i koordynuje pomoc psychologiczno-pedagogiczną w ramach zintegrowanych działań nauczycieli, wychowawców grup wychowawczych i specjalistów oraz bieżącej pracy z uczniem.

5) Jeśli wychowawca stwierdzi, że konieczne jest objęcie ucznia dodatkową pomocą psychologiczno-pedagogiczną w formie (określonej w rozporządzeniu), czyli:

– klas terapeutycznych;

– zajęć rozwijających uzdolnienia;

– zajęć rozwijających umiejętności uczenia się;

– zajęć dydaktyczno-wyrównawczych;

– zajęć specjalistycznych: korekcyjno-kompensacyjnych, logopedycznych, rozwijających kompetencje emocjonalno-społeczne oraz innych zajęć o charakterze terapeutycznym;

– zajęć związanych z wyborem kierunku kształcenia i zawodu

– zindywidualizowanej ścieżki kształcenia;

– porad i konsultacji;

– warsztatów

przekazuje taką informację dyrektorowi.

6) Dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki ustala formy udzielania tej pomocy, okres ich udzielania oraz wymiar godzin, w którym poszczególne formy będą realizowane.

7) Dyrektor przekazuje niezwłocznie rodzicom ucznia (lub pełnoletniemu uczniowi) informacje o ustalonych formach pomocy, okresie udzielania oraz wymiarze godzin.

8) Nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych i specjaliści udzielający pomocy psychologiczno-pedagogicznej uczniowi:

– dostosowują sposoby i metody pracy do możliwości psychofizycznych ucznia,

– oceniają efektywność udzielonej pomocy,

– formułują wnioski dotyczące dalszych działań mających na celu poprawę funkcjonowania ucznia.

9) W przypadku, gdy z wniosków wynika, że pomimo udzielanej uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu, szkole lub placówce nie następuje poprawa funkcjonowania ucznia w przedszkolu, szkole lub placówce, dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki, za zgodą rodziców ucznia albo pełnoletniego ucznia, występuje do publicznej poradni z wnioskiem o przeprowadzenie diagnozy i wskazanie sposobu rozwiązania problemu ucznia.

UWAGA:

Wychowawca klasy lub dyrektor przedszkola oraz nauczyciele, wychowawcy lub specjaliści, planując udzielanie uczniowi pomocy psychologiczno-pedagogicznej, współpracują

z rodzicami ucznia (albo pełnoletnim uczniem) oraz, w zależności od potrzeb,

z innymi osobami, poradniami lub organizacjami.

 

Wniosek zawiera informacje o:

1) rozpoznanych indywidualnych potrzebach rozwojowych i edukacyjnych,

2) możliwościach psychofizycznych ucznia oraz potencjale rozwojowym ucznia,

3) występujących trudnościach w funkcjonowaniu ucznia w przedszkolu, szkole,

4) szczególnych uzdolnieniach ucznia;

5) działaniach podjętych przez nauczycieli, wychowawców i specjalistów w celu poprawy funkcjonowania ucznia w przedszkolu, szkole,

6) formach pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielanej uczniowi w przedszkolu,

szkole, okresie ich udzielania oraz efektach podjętych działań i udzielanej pomocy;

7) wnioskach dotyczących dalszej pracy z uczniem.

UWAGA:

Wystąpienie przez dyrektora z wnioskiem do poradni wymaga zgody rodzica ucznia lub samego ucznia (o ile jest pełnoletni).

Takie rozwiązanie ma usprawnić proces diagnostyczny przeprowadzany w poradni psychologiczno – pedagogicznej, a rodzice uczniów zostaną odciążeni z obowiązku pozyskiwania dodatkowych dokumentów ze szkoły, które są niezbędne do przeprowadzania rzetelnej diagnozy ucznia

Dyrektor może wskazać inną osobę, która będzie wykonywała powyższe zadania.

Przepisy nie wskazują na obowiązek diagnozowania potrzeb uczniów, ale na ich rozpoznawanie i zaspakajanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych uczniów, co ma ułatwić wspieranie potencjału rozwojowego uczniów, by aktywnie

i w pełni uczestniczyli w życiu szkoły i środowiska społecznego.

 

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *