Święta, święta i czas… na ewaluację sposobów kształcenia kompetencji kluczowych – cz. II

Świadomość konieczności wyposażenia ucznia w kompetencje kluczowe niezbędne do odniesienia sukcesu jest impulsem, by planować nasze działania w celu zrealizowania projektu edukacyjnego.

Wyzwania  w pierwszym półroczu bieżącego roku szkolnego – zwłaszcza 100-ulecie Niepodległości Polski – stały się niezwykłym impulsem i w większości szkół zaowocowały wymiernymi efektami nie tylko w mnożeniu pomysłów na jak najbardziej oryginalne świętowanie , ale też na doskonalenie kompetencji kluczowych w naturalny, pragmatyczny i przez to efektywny i przyjazny sposób.

Specyfika realizowanych przedsięwzięć sprzyjała holistycznym i zróżnicowanym działaniom w naturalny sposób angażujący ludzi niezależnie od wieku, temperamentu, zainteresowań, umiejętności czy autooceny. Cel mobilizował i dodawał skrzydeł.

Niezależnie od miejsca i specyfiki placówki dokładano  starań, by oferta podejmowanych działań była ambitna, ciekawa, a najlepiej unikatowa. Zgodnie z wymaganiami współczesności sięgano po nowoczesne technologie, innowacyjne formuły działań, nieoczywiste rozwiązania. Słuchano się, dopełniano,  dzielono radością z sukcesu. To wspaniały poligon dla doskonalenia kompetencji obywatelskich.

Promowano narodowy sukces, jakim jest 100-ulecie Niepodległości, rozsławiając dokonania kulturalne, polityczne, technologiczne, sportowe całej ojczyzny i przez pryzmat dokonań małych, lokalnych wspólnot.

Pozdrowienia z „niepodległych” miast, miasteczek i wsi wysyłane do mieszkańców całego świata nie tylko skutkowały gratulacjami i życzeniami we wszystkich językach świata, ale stały się pretekstem zdobywania wiedzy, umiejętności językowych, ale przede wszystkim postawy ciekawości i otwartości tak ważnej dla wielojęzyczności.  Napisanie kartki w języku obcym do konkretnych adresatów zobowiązuje, stymuluje, angażuje emocjonalnie. Stąd proste z pozoru ćwiczenie często przeradzało się w projekt interdyscyplinarny angażujący grupy rówieśnicze w celu wykorzystania ich potencjału w zakresie rozumienia i tworzenia informacji, wielojęzyczności, świadomości i ekspresji artystycznej, odpowiedzialności  obywatelskiej, inicjatywności i przedsiębiorczości. Jeśli kartka była przesłana mailowo lub dała początek folderowi informacyjnemu, uczniowie mieli okazję kształcić kompetencje informatyczne, a nawet cyfrowe.

Debaty, dyskusje, wywiady o patriotyzmie dawniej i dziś uzmysłowiły wielu  młodym i starszym, że patriotyzm niejedno ma imię i na miano wielkiego obywatela zasługuje nie tylko polityk czy artysta, ale też sportowiec, chemik,  astronom, ekonomista, lekarz, inżynier…. Chęć poznania, zrozumienia i promowania ich zasług to dobry pretekst do kształcenia kompetencji  matematycznych oraz w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii.

Liczne zrealizowane spektakle, happeningi to z pewnością przestrzeń do zdobywania i doskonalenia świadomości i ekspresji kulturalnej , ale też odnoszenia spektakularnych sukcesów fundamentalnych dla  kompetencji osobistych, społecznych i w zakresie umiejętności uczenia się.

Oczywistością stało się łączenie tradycji z nowoczesnością. W stulecie Niepodległości Polski nikogo nie dziwiła grupa uczestnicząca w grze miejskiej lub leśnych podchodach wyposażona w tablety z zapisaną trasą i punktami nawigacyjnymi lub rozstrzygnięcie zawodów na orientację przy pomocy aplikacji liczącej kroki.  Taka realizacja projektów zorganizowanych w celu poznawania ważnych miejsc  historycznych – być może niedostrzeganych dotąd przez młodych ludzi- w najbliższej okolicy z pewnością sprzyjała rozwojowi kompetencji informatycznych i cyfrowych.

Nauczycielska świadomość konieczności wyposażenia młodego człowieka w kompetencje kluczowe niezbędne do odniesienia sukcesu edukacyjnego, zawodowego i osobistego jest skutecznym impulsem, by umiejętnie planować  nasze działania w celu zrealizowania  zamierzonego projektu edukacyjnego jako zróżnicowanego,  motywującego i angażującego uczniów w wielorakie, dopełniające się aktywności dające posmak funkcjonowania w teamie odpowiedzialnym za ważkie, odpowiedzialne zadanie. Łączenie teorii z praktyką, natychmiastowe wykorzystanie wiedzy, zastosowanie nabytych umiejętności i radość działania to prosta droga do wykreowania postulowanych postaw.

Kiedy analizujemy arkusze obserwacji stosowane podczas badania sposobu kształtowania kompetencji kluczowych  w praktyce szkolnej to wśród zadań dla nauczycieli pojawia się motywowanie i stymulowanie uczniów do bycia aktywnym, twórczym, odpowiedzialnym, dążącym do samorozwoju; do wchodzenia w interakcje z otoczeniem, pracy w zespole, pełnienia różnych ról, wskazywania i wykorzystywania mocnych stron, uczenia się. Z pewnością okolicznościowe, świąteczne projekty temu służą.

Tak więc entuzjastyczne, ale poddane nauczycielskiej refleksji i autoewaluacji świętowanie to nie strata czasu, ale efektywny i skuteczny proces edukacyjny.

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *