Zarządzanie w edukacji stanowi nie lada wyzwanie dla każdego, kto chciałby pokierować placówką oświatową. Do ubiegania się o to stanowisko skłaniają kandydatów różne powody. Niektórzy czują się dobrymi organizatorami i chcą się sprawdzić na tym stanowisku. Dla pozostałych jest to kolejny szczebel w karierze, a jeszcze dla innych kwestia prestiżu i tytułu. Są również tacy, którzy są świadomi zachodzących w edukacji zmian i mają pomysł na pokierowanie szkołą w sposób innowacyjny i atrakcyjny, a przy tym zapewniający poprawną realizację procesu edukacyjnego. Myślę, że to, z jakiego powodu ktoś zdecydował się być dyrektorem szkoły, może zaważyć, czy tej osobie uda się być dobrym dyrektorem-liderem i czy będzie ona umiała wypracować silną pozycję w środowisku szkolnym.
Dobry dyrektor, to taki, który jest jednocześnie nauczycielem, menedżerem i liderem. To również prawnik, socjolog, psycholog, wychowawca, edukator, strateg. Można postawić pytanie, która z tych umiejętności jest dominująca i jak należy się kształcić, aby osiągnąć ich zadowalający poziom. W dostępnej literaturze często przytacza się kompetencje, którymi powinien się legitymować każdy dyrektor. I tu również można się spierać co do wyższości każdej z nich. Niektóre można bowiem nabyć, rozwinąć, poszerzyć w trakcie wszechstronnych szkoleń, zwłaszcza te opierające się na zagadnieniach prawnych, nazywane kompetencjami edukacyjnymi, czy też technicznymi. Wśród nich są jednak takie, np. interpersonalne, kulturalne, które odgrywają kluczową rolę w relacjach dyrektor- pracownicy, uczniowie, rodzice, a których nie nabędziemy w trakcie oferowanych nam szkoleń. Te kompetencje są kluczowe i to w oparciu o nie dyrektor będzie budował swój wizerunek. Na rynku mamy wiele propozycji oferujących szkolenia z komunikacji interpersonalnej. Ale to charakter i osobowość dyrektora będą miały wpływ na to, na jakim poziomie będą się układały jego relacje z podwładnymi, uczniami i innymi podmiotami zaangażowanymi w proces edukacyjny.
Analizując współczesną rolę dyrektora wskazuje się na jego pozycję jako lidera edukacyjnego. Myślę, że każdy, kto pretenduje do tego miana, powinien umieć poddać refleksji swoje doświadczenie na tym stanowisku i pogłębić samoświadomość dotyczącą kluczowych kompetencji związanych z zarządzaniem swoim rozwojem. Każdy dyrektor, który chce być wiarygodny i skuteczny, powinien być zarówno dla uczniów jak i dla nauczycieli wzorem osoby nieustannie uczącej się, która dużą wagę przykłada do swojego rozwoju osobistego i zawodowego. Ważnym aspektem w tej dziedzinie jest umiejętność uczenia się od innych ludzi.
Często można usłyszeć stwierdzenie „przykład idzie z góry”. Świadomy dyrektor – to taki, który poddaje refleksji swoją indywidualną rolę, swoje działania, własny rozwój, a przy tym z tej refleksji umie wyciągnąć konstruktywne wnioski, które pozwolą na przeprowadzenie zmian usprawniających i podnoszących jakość pracy szkoły. Dyrektor, który wykazuje się takimi działaniami zasługuje na szacunek, a ciesząc się taką pozycją pozyska do współpracy wszystkie zainteresowane podmioty. Dzięki tej współpracy będzie mógł zbudować relacje, zaspokoić potrzebę przynależności do zespołu. To zaś przełoży się na dążenie do wspólnego celu, jakim jest zbudowanie jak najlepszego środowiska sprzyjającego uczeniu się. Nic tak bowiem nie scala ludzi, jak wspólna wizja i dążenie do jej urzeczywistnienia. Współpracę taką można osiągnąć, umożliwiając nauczycielom podnoszenie kwalifikacji zawodowych, które na pewno przełożą się na jakość pracy szkoły. Na przydzielanie im zadań, które są na miarę ich możliwości i mogą przynieść im satysfakcję. Pożądane jest tu również opracowanie przejrzystego systemu motywacyjnego, który w swej istocie okaże się motywującym, a nie jego przeciwieństwem, czyli demotywatorem.
Bycie dyrektorem szkoły to niewątpliwie bardzo wymagające i odpowiedzialne stanowisko. Decyduje on o sposobie i jakości realizacji procesu edukacyjnego, biorąc jednocześnie za to odpowiedzialność. Wymaga to od niego gotowości i otwartości na dialog, dyskusję, współpracę z każdym kto współtworzy szkołę i jest zaangażowany w jej życie. Należy jednak pamiętać, że szkoła to system naczyń połączonych i wymaga koordynacji wielu podmiotów. Niektórzy dyrektorzy błędnie pojmują kwestię przywództwa w edukacji. Biorą to dosłownie uciekając się niejednokrotnie do stwierdzenia „Ja tu rządzę”. Czy można mówić tu o przyjaznej atmosferze w pracy, która ma być podstawą do realizacji wszystkich zadań szkoły? Nawet jeżeli czasami próbuje się stworzyć pozory kooperacji są one tylko pozorami i nie przynoszą pożądanego efektu. Taki dyrektor będzie dyrektorem, ale nigdy nie będzie dyrektorem-liderem. Taka postawa zaprzecza też tej powszechnie oczekiwanej od osoby, która współcześnie piastuje to stanowisko.
Zapraszamy na naszą nową stronę z ofertami pracy dla nauczycieli:
