Mobbing rówieśniczy

Szykanowanie, wyszydzanie, szantaż, przemoc fizyczna – to wszystko cechy charakterystyczne mobbingu. Czym jest? Jak czuje się ofiara w szkole? O tym piszemy w dzisiejszym artykule.

Co to jest mobbing?

Mobbing (od ang. Mob – tłum, zbiorowisko) po raz pierwszy użył tego określenia szwedzki lekarz i psycholog Heinz Leymann w latach osiemdziesiątych XX wieku. Mobbing – „oznacza wytworzenie się wokół ofiary atmosfery zagrożenia, która ma na celu wyłączenie jej z grupy koleżeńskiej lub z życia społecznego” (Olweus D., 1998, s. 16-17). Taktyka może być różna: od szykanowania, izolowania i obmawiania czy szantażu do przemocy fizycznej (popchnięcia, bicie, gwałt). Niekiedy przybiera postać jedynie wrogich gestów bądź grymasów.

Do najczęstszych form mobbingu zalicza się:

  • szykanowanie,
  • izolowanie,
  • wyśmiewanie, wyszydzanie,
  • obmawianie, plotki, ubliżanie,
  • szantaż,
  • przemoc fizyczna – popchnięcia, bicie, gwałt,
  • wrogie gesty lub grymasy.

Cechy mobbingu

Aby można było mówić o przejawach mobbingu muszą wystąpić następujące cechy:

  • prześladowanie ofiary przez sprawcę mobbingu musi trwać ciągle przez dłuższy czas,
  • sprawca mobbingu ma nad ofiarą przewagę psychiczną lub fizyczną
  • dotyczy sytuacji, kiedy można się spodziewać, że ofiara i dręczyciel będą się często widywać,
  • jest ukrywany przed otoczeniem (dokuczanie występuje, kiedy ofiara jest w towarzystwie tych, którzy jej dokuczają),
  • zwykle rozpuszcza się pogłoski, że ofiara jest psychicznie nie w porządku i „są z nią problemy”,
  • mobbing ma charakter celowy , czyli sprawcy chodzi o wyłączenie ofiary z grupy koleżeńskiej bądź zepsucie jej opinii.

Mobbing rówieśniczy, czyli prześladowanie dziecka przez inne dziecko (dzieci), to forma przemocy fizycznej i/lub psychicznej. Polega na określonych przemocowych zachowaniach prześladowcy/prześladowców (mobbera) wobec osoby prześladowanej (ofiary), które trwają dłuższy czas.

Mobber to prześladowca sam lub wraz z grupą może np.: nękać wybrane dziecko, nadawać mu obraźliwe przezwiska (często z podtekstem seksualnym), szydzić z niego i zachęcając do tego samego innych, poniżać, obrzucać obelgami, złośliwościami, groźbami, poszturchiwać, szarpać, opluwać, kopać, przewracać, wykręcać ręce, ciągnąć za włosy, bić ręką po twarzy i ciele itp.

Mobber stara się przy tym odizolować swoją ofiarę od reszty grupy rówieśniczej, np. klasy. Dziecko staje się „śmierdzielem”, z którym nikt nie ma prawa się bawić lub rozmawiać. Prześladowca może też stawiać swojej ofierze żądania:

  • dziecko ma zdobywać i oddawać prześladowcy pieniądze,
  • zabawki,
  • śniadanie lub
  • różne wartościowe przedmioty, np. buty,

ale nie wolno mu o tym nikomu powiedzieć, bo gdyby się wygadało, to wtedy już dostanie prawdziwe cięgi.

 

Mobbing może być przeniesiony do sieci: do Internetu lub telefonów (mobbing elektroniczny), gdzie prześladowcy wrzucają odpowiednio spreparowana nagrania (filmiki) z obraźliwymi komentarzami i hejtowaniem (wyrażaniem nienawiści).

Ofiara mobbingu cierpi w samotności. Ma zamknięte usta ze strachu przed pobiciem, zniszczeniem rzeczy, eskalacją prześladowań. 

 

Add a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *